Zdzisława Rogowska

Czasem jest taki czas...
Tyle smutku wzbiera w Nas...
Im bardziej szczęścia czekasz
Im bardziej pragniesz... kochasz
Tym większa żałość, boleść, płacz
Gdy nastaje smutny smutku czas...

Łzy kapiące jeszcze... z deszczem..
A już oczy nadziei pełne...
Na lepsze jutro... cieplejsze słowo
Twoje słowo ku mnie nie wypowiedziane
Brak Ciebie i oczu Twych kochanych...

Niech odejdzie już zła chwila
Niech odejdzie smutny czas...
Niech nie wraca nawet czasem
Niech omija zawsze Nas...

Kiedy tęsknisz za miłością,
która była twą?
Najdroższą tą,
co kradła wszystkie chwile
I nie płakała,
która zawsze
w każdej chwili pomagała.
Była oazą, jest marzeniem i pięknym wspomnieniem

Dziś byłam na grobie mojego kochanego TATY-On Cie uwielbiał....i nazwał "Sarenką niebieskooką"....

Tęsknie...

Kocham Cie...

Ile drzew na swiecie,
tyle wspomnien posiadam ,
to jest to co dla mnie
najcenniejsze na swiecie.

Bo byl ktos,po ktorym
zostaly tylko wspomnienia,
wspomnienia tak cenne,
jak te Diamanty na swiecie.

Ale na tym swiat sie nie konczy,
zycie toczy sie dalej
a moze byc jeszcze lepsze,
jak te drogie Diamanty.

A wiec staram sie zyc,
abyto zycie bylo takie jak
te najcenniejsze wspomnienia
a moze nawet i cenniejsze

Ciężki los człowieka,
co patrzy z daleka,
na przyjaźń i miłość
i żywota zawiłość.

on - sam w ludzi tłumie
tylko smutek czuje.
żal mu życia swego,
osamotnionego.

czuje się wzgardzony,
czuje odrzucony.
nie może polubić
to może go zgubić
nie może pokochać,
zostaje mu szlochać.
płakać się wstrzymuje,
bo się znów zdołuje,

nikt z nim nie pogada
czy to tak wypada?
nikt się nie przyznaje,
czy to takie obyczaje?
że głupszy uważają,
za lepszych się mają.
czy to tak uchodzi?
czy to tak się godzi?

on powtarza: „dobrze będzie”.
i powtarza ciągle, wszędzie.
mimo swej udręki,
mimo swojej męki.

i samotność go wznosi,
na skrzydłach unosi
i samotność go zrzuca,
swe skrzydła porzuca.