Zdzisława Rogowska

I wciąż świat przechodzi obok...
Otwarty dla wszystkich....
A jednak, zbyt bardzo obok.
Niezauważane ludzkie cierpienia
Samotność długiego milczenia
Przede mną znów...
Rozwartych oczu nagłe olśnienie
Jest niemą prośbą o zbawienie
Rzuca cień na cienie
Szukając w nich iskry
Tak potrzebnej do wskrzeszenia.
Zamkniętej przestrzeni głuchy odgłos
Miażdży każdej myśli tchnienie
Wtapia się w miejsce szarych komórek
Wypełnia je, a jednocześnie
pozostawia pustke....

Mam nadzieje,że wujek jest tam gdzie ty.Daj mi jakis znak że jest tam.

Bardzo tesknie

Śmierć,
to słowo,
które bolesny cios zadaje
kończy się życie
kończy się świat...
tylko pustka
tylko żal w duszy zostaje
a w sercu wieczny ślad.
Teraz drogami Boga Ojca kroczysz
na polanach boskich biegasz
na nasze zło przymykasz oczy
smutno nam, ze Cię z nami nie ma.
My z nadzieją w sercach czekamy,
że kiedyś na pewno się spotkamy...

Nadzieja spotkania łagodzi ból rozstania...

Mam nadziej,że jestes cały czas przy mnie.Bardzo tęsknie za tobą.

Śmierć,
to słowo,
które bolesny cios zadaje
kończy się życie
kończy się świat...
tylko pustka
tylko żal w duszy zostaje
a w sercu wieczny ślad.
Teraz drogami Boga Ojca kroczysz
na polanach boskich biegasz
na nasze zło przymykasz oczy
smutno nam, ze Cię z nami nie ma.
My z nadzieją w sercach czekamy,
że kiedyś na pewno się spotkamy...

Nadzieja spotkania łagodzi ból rozstania...

Bardzo Tęsknie...