Wiele minie czasu, bólu, życia,

złych snów, żalów, rozpamiętywania;

łez bezsilnych, słów szeptanych skrycie,

upartego w sobie win szukania.

W końcu w serce, chociaż wciąż pamiętać

będzie tamte chwile przerażenia,

spłynie jasny ton nadziei

i udzieli światu przebaczenia."

Życie nasze jak pociąg się toczy
Gdy się rodzisz to wsiadasz do niego
I ten pociąg przez życie Cię wiezie
Aż do końca – przystanku Twojego.

Nikt z nas nie zna czasu podróży
Pociąg jedzie, wciąż nowe perony
Ciągle nowi ludzie wsiadają
Pociąg w rożne rozwozi ich strony.

Jedni dłużej są w Twoim przedziale
Inni tylko na chwilkę wsiadają
Są też tacy co zajrzą i znikną
I nic innym w podróży nie dają.

Każdy ślad swój jakiś zostawi
Mały uśmiech, rąk dotyk, kwiat róży
To w pamięci swojej zachowasz
Już do końca życiowej podróży.

Najsmutniejsze są chwile w podróży
Gdy wysiądą Ci, których Ty kochasz
Po nich zawsze pustka zostaje
Cicho w kącie przedziału zaszlochasz.

I już smutek zostanie do końca
I tęsknota co pali Cię skrycie
Bo już bez tych co byli najbliżsi
Musisz dalej pojechać przez życie.

Lecz gdy w końcu do celu dojedziesz
Na końcowym wysiądziesz peronie
To pamiętaj, że Oni tam będą
Znowu odnajdziesz kochane ich dłonie….

Bądź dla innych pomocą w rudnej godzinie i pocieszaj sercem aż smutek minie .Dla smutnych bądź słońcem dla głodnych bądź chlebem , dla spotkanych bądź radością , a dla najbliższych niebem

POLSKIE CMENTARZE

Polskie cmentarze ,
Pełne światła i kwiatów .
W ciszy szeptane pacierze,
Za rodziny, za rodaków .

Tylu z nas już odeszło ,
Sen skleił im oczy .
I tylko na cmentarzach pełno,
Krzyży , łez i niemocy .

Polskie cmentarze , pełne krzyży,
I tylko w ciszy spadają liście.
Błyszczą zielenią cmentarne wieńce,
I chryzantemy świecą złociście.

Lampkę pamięci dzisiaj zapalę ,
Za Tych co zabrał czas .
Tym co mogił nie mają wcale ,
Dla Tych co byli wśród nas .

Bóg nie obiecywał nieba bez chmur, ścieżek życia usłanych różami. Bóg nie obiecywał słońca bez deszczu,
radości bez smutku, pokoju bez bólu. Bóg obiecał siłę na każdy dzień, odpoczynek po trudzie, światło na drogę, łaskę na czas prób, pomoc z wysoka, niezawodną przyjaźń, nieśmiertelną miłość.

Pomimo, że każda chwila radości trwa niezmiernie krótko, a później znika, zawsze pozostawia za sobą trwałą nadzieję i jeszcze trwalsze wspomnienie.

Żywa nadzieja w Tobie, o Boże, dodaje duszy takiej żywotności, odwagi i tak podnosi ją ku rzeczom wiecznym, że w porównaniu z tym, czego oczekuje, wszelkie dobro doczesne wydaje się jej — jak jest rzeczywiście — martwe, bez krasy i piękna, i bez żadnej wartości.
Spraw, o Panie, abym umocniony tą nadzieją, odrzucał wszystkie szaty i zwyczaje świata, i w żadnej rzeczy nie pokładał serca, niczego nie spodziewał się od świata, a żył odziany jedynie nadzieją życia wiecznego... Spraw, abym podnosił oczy i patrzył tylko na Ciebie... a nie oczekiwał żadnego dobra skądinąd... Jak oczy służącej zwrócone Są na ręce jej pani, tak oczy moje ku Tobie, Panie Boże, dopóki się nie zmiłujesz nade mną, ufającym w Tobie... Spraw, abym spoglądał zawsze tylko na Ciebie i nie zwracał oczu na nic innego i szukał zadowolenia tylko w Tobie, wówczas będę tak miły Tobie, że otrzymam od Ciebie tyle, ile się spodziewam (św. Jan od Krzyża: Noc ciemna II, 21, 6-8).

Są takie chwile, gdy nie masz więcej sił,
są noce, gdy nie masz dokąd iść.
Są słowa, co kradną życia sens,
są myśli, co mogą zabić Cię.
Są takie miejsca o których nie wie nikt,
są tacy ludzie przez których płyną łzy.
Są też marzenia, które nie spełnią się
i do stracenia wszystko jest.
I schowam pragnienia,
by nikt nie zabrał ich, na samym serca dnie
i w każdym słodkim śnie, gdzie mogą spełniać się.
Bo tutaj jest za dużo gorzkich łez,
straconych lat i pustych dni.
Idealny świat z brakiem wolnych miejsc,
gdzie musi być ciemność ,by były sny.
Są takie czasy, gdzie nie jest łatwo żyć,
są obietnice, które nie znaczą nic.
Jest także miłość i wiara w lepsze dni.
dopóki życie w nas się tli.

Umykają krajobrazy. Giną przeszłe dni. Mija to, co nam się śni. Na pędzącej karuzeli. Którą kręci czas. Coraz bielszy odcień bieli. Rośnie w nas. Nic nie dane jest. Na zawsze. Nawet niebo ponad głową. Ma swój kres. Nic nie dane jest. Na zawsze. Pokochajmy to. Co dzisiaj jest. Na ukrytych fotografiach. Żółkną białe bzy. Kto tam się umawia. Na wieczność? To my, to my, to my. Nanizani jak korale. Na cieniutką nić. Przesuwamy się wytrwale. Byle być. Nic nie dane jest na zawsze...

Fatimska Pani Tyś pośród matek tą jedyną,
Koronowaną wieńcem z gwiazd.
Co ciągle mówisz córkom, synom,
Gdzie szukać szczęścia człowiek ma.
I tak jak kiedyś w Nazarecie,
wyrzekłaś fiat tak i dziś,
Przyjąć chcesz każde świata dziecię,
By nie zginęło, mogło żyć.
I mnie przygarnąć chciej,
I broń, przed grzechem strzeż.
Abym mógł gdy przyjdzie czas,
Jak Ty, rzec: oto ja.
Matko niech Twoja dłoń,
Wspiera mój każdy krok,
Niechaj serce me,
Zawsze, zawsze kocha Cię.
Fatimska Pani, te prośby ślę,
Do swego syna doprowadź mnie.
A w trudnych chwilach niech dobroć Twa,
Siłę i wiarę mi da.