W dolinie Twych marzeń ..
Gdzie zawsze jest wiosna ..
Nie ma cierpienia ..
Bolesnych rozstań ..
Na drzewach wciąż kwitną ..
Pąki miłości ..
Tam zawsze jest radość ..
Tam brak jest zazdrości ..
W dolinie Twych marzeń ..
Gdzie rzeka płynie ..
Nie martwisz się nigdy ..
Że wszystko przeminie ..
Niech Cię w życiu raduje ..
Każde piękno wszędzie !.
Wykorzystaj chwilę ..
Takiej drugiej już nie będzie !.
Każda przecież chwila ..
Jest w życiu tak cenna !.
Każdy czas jest inny ..
I chwila odmienna!

Nie wylewaj łez słonych kochanie
daj odpocząć umęczonej duszy,
jak przekroczyć mam hadesu bramy
gdy ty pętasz mnie łzawym powrósłem.

Wypłakujesz swe piękne oczęta
za miłością - co nigdy nie wróci.
Pozwól raczej odpłynąć z Charonem
nie lej łez - bo łódź się wywróci

i ma dusza spragniona spokoju
będzie błąkać się w kosmicznej próżni
zamiast spocząć w Krainie Erebu
jak nieboszczyk - nie wieczny podróżnik.

Nie smuć się proszę,
bo życie to chwila.
To piękność i radość
co szybko przemija.
Bądź dobry, pogodny
jak wczesny poranek.
Bo życie szykuje Ci
wiele niespodzianek.
Życie jest jak swieca,
wypalamy sie powoli.
Lecz każdy z nas
płomyk wznieca,
każdego czasem coś boli,
coś mu doskwiera.
Lecz jest też nadzieja,
jest szczęście.
Radości i smutku są łzy,
ale ważne że jesteś Ty.
Są takie serca,
co wesprą w potrzebie,
i ciepłe dłonie,
co Twą dłoń uścisną,
aż niepokoje wszystkie
znów gdzieś prysną.
Jest taka dobroć,
co serce ogrzeje,
przyniesie radość
i nowe nadzieje...

Światełko zapalam
smutno patrząc w niebo,
myśli posyłam
wspomnieniami przeplatane,
wierząc że kiedyś gdy się spotkamy
tak wiele zrozumiem
to co teraz dla mnie niezrozumiałe

Jest wiele dróg w wędrówce życia,
codziennie na nich stajesz.
Wśród nich jest jedna, ta najwłaściwsza,
trzeba ją jednak odnaleźć.
Nikt drogi Ci tej jednak nie wskaże,
nie powie jak się nazywa.
To serce Twoje jest drogowskazem
jego rad się trzymaj.
Droga ta nie jest łatwa i prosta,
płatkami róż nie ścielona.
Jest ona kręta, jest też zawiła,
czasami jest też zamglona.
Ty nią podążaj i z niej nie zbaczaj,
choć zda się nie do przebycia.
Nigdy też nie mów, że jest za trudna,
bo to są uroki życia...

Marzenie
W bezkształtnej masie moich wspomnień
Cieniem się kładzie marzeń wiele
Popiołem złotym jak kurz pod stopami
Leżą niespełnione bezbarwne nadzieje
W dalekiej drodze marzeń bez skazy
Czas zatrzymuje moje wspomnienia
Dotykiem ciepła , słońce na mej twarzy
Rysuje coraz to nowe marzenia
Wierzę że kiedyś mnie uniesie
Fala co życie me napędza
Wzburzona rzeka kiedyś mnie zabierze
Tam gdzie światło i szczęście moje czeka
Gdzie wszystkie smutki, rozpacz z serca wygonię
Gdzie myśli będą jasne i czyste
Gdzie Swej miłości nigdy na drobne nie roztrwonię
Lecz zostanie we mnie, nie jak wspomnienie mgliste

"Zostawię kiedyś słowa i odejdę
Tak cicho i spokojnie - niepostrzeżenie
Zostawię moje życie przed drzwiami śmierci i wejdę ...
Wejdę tam, gdzie słychać tylko milczenie
Gdzie nikt nie mówi, że przemija czas,
Że dzień się kończy lub zaczyna,
Że nie ma Ciebie i nie ma Nas
Ludzi - dla których czas się zatrzymał".
( Jacek Paterka )

[align=center][b]Natalko
Oszukał nas los, to podłożona zła karta
Dziecięca niewinność, tak łapczywie wydarta

Lodowaty dotyk śmierci, zabrał Twą dusze
I nie dał Tobie szansy, nam dał katusze

Nieopanowany ból przeszywa to rozstanie
I na zawsze w sercach bliskich pozostanie
To co serca rozłączyło, również je połączy
Spotkamy się tam, gdzie dzień się kończy...

Smutek większy od serca... ;(
"Pokój Ci wieczny"
[*][*][*][/b][/align]

Jezus moją miłością"

Dziękuję Ci Jezu, że jesteś przy mnie
Bo z Tobą mi łatwiej żyć
Jestem bezpieczna i szczęśliwa ,
bo swą miłość dajesz mi.

Bądź na zawsze w moim sercu i chcę już z Tobą być.
Jestem szczęśliwa bo Tyś mym życiem ,
w miłości Twej zatopiłam się...

Niech tak już będzie ,bo jest mi dobrze z Tobą w każdy dzień.
Bo czuję codziennie Bożą miłość,ona dotknęła mnie,
i jestem najszczęśliwszą z osób ,
bo Jezus kocha mnie...

To wielka sztuka umieć żyć.
Znajdować dobro, omijać zło.
Pragnąć miłości i bez niej być.
Doceniać przyjaźń, nie zejść na dno!
To wielka sztuka, umieć rozumieć.
Ludzkie przywary i cudzy ból.
Czyjeś cierpienie, kruchość istnienia.
Istotę grzechu, wymowę słów.
To wielka sztuka, cieszyć się życiem.
Na przekór wichrom, żywiołom burz!
Umieć przeżywać uroki świtu.
Trudne problemy, noce bez snu.
To wielka sztuka - witać uśmiechem.
Każdy dzień nowy, choć serce drży.
Wszak myśl ulotna powraca echem.
Sztuką jest - umieć żyć..