Są takie dni,
gdy się nie wie co dalej będzie...
Kiedy wszystko jest błędem
i wszyscy są w błędzie...
Są takie miejsca,
gdzie by się odejść chciało...
Nikt nie wie gdzie...
Bo wszyscy wciąż wiedzą za mało.
Są takie łzy,
które nigdy nie wypłynęły,
Tylko tkwią w nas...
Gdzieś w środku serce rozstrajają.
Są tacy ludzie...,
Za których by się życie oddało.
Dlaczego...?
Nikt nie zna odpowiedzi.
Wciąż wiemy za mało...
Jedynie dusza wie...dlaczego...

Jesteśmy myślami i sercem z Tobą Natalko

Nieuchronnie mijają rzeczy i zdarzenia.
Odchodzą chwile, doby, lecz coś się nie zmienia,
czegoś nie da się zgubić, coś trwa, coś zostaje.
Gdzieś w głębi duszy, cicho gra
malutki grajek najpiękniejszą muzykę,
która płyną falą, rytmem serca.
I już w nas pozostaje duchowe przesłanie,
łagodnie bratające trwanie i mijanie.
Nieuchronność omija, co chcemy ocalić,
wystarczy ciepłą iskrę pod sercem zapalić,
by rosły w nas i trwały ulotne wrażenia.
Drogowskazy pamięci, najmilsze - wspomnienia...

Spadających gwiazd plejady,
noc granatową rozjaśniają.
To nie spełnionych marzeń łzy,
na ziemię w smutku powracają.
Bo jak że spełnić mają się,
gdy słowa ranią tak jak szpady.
I swoje serce ktoś ci da,
lecz tak na chwilę dla zabawy.
Cóż że zranioną duszę masz,
wszak dusza nie potrafi krwawić?
Dziś tylko jedną małą łzę,
pragnę w swym sercu pozostawić.
Noc grantową rozjaśnia blask,
to pył po gwiazdach wypalony.
I błyszczeć będzie dalej tak,
w marzeniach naszych nie spełnionych...

Spadających gwiazd plejady,
noc granatową rozjaśniają.
To nie spełnionych marzeń łzy,
na ziemię w smutku powracają.
Bo jak że spełnić mają się,
gdy słowa ranią tak jak szpady.
I swoje serce ktoś ci da,
lecz tak na chwilę dla zabawy.
Cóż że zranioną duszę masz,
wszak dusza nie potrafi krwawić?
Dziś tylko jedną małą łzę,
pragnę w swym sercu pozostawić.
Noc grantową rozjaśnia blask,
to pył po gwiazdach wypalony.
I błyszczeć będzie dalej tak,
w marzeniach naszych nie spełnionych...

Nie powróci już nigdy, co się raz zgubiło,
choćbyś szukać chciał nawet i na krańcach świata.
Los przed siebie cię wiedzie swą ścieżką zawiłą,
nie ma nic w tym dziwnego, że razem się splata.
Chwila smutku z radością, wesele z tęsknotą
a niepewność o jutro z prozą dnia zwykłego.
Twoja szara codzienność, w której chodzi o to
czy w niej przetrwać potrafisz, nie niszcząc niczego.
Odrzucając wspomnienia, złudzenia tracimy,
lecz w drobiazgach się gubiąc, umieramy sami.
Gdy nie chcemy zapomnieć nawet ociupiny,
tego co było ważne, a jest już za nami.
W twej pamięci przeplotach ukryte zdarzenia,
zagubione nadzieje, szanse nieziszczone.
Już nieważne co było, jutro dziś się zmienia,
przez to co zechcesz zabrać, w którą pójdziesz stronę...

Natalko dzisiaj jest pierwsza rocznica Twojej smierci wróciły wspomnienia , żal i ropzacz . Kochamy Cie Aniołu i pamiętamy o Tobie .

Natalko już zbliża sie Nowy rok 2012 może bedzie lepszy jak 2011 który przyniósł tyle bólu i żalu ,że sercem nie ogarniesz .05-01-2012 to juz będzie rok jak Cie nie ma a ból jeszcze wiekszy jak w dniu kiedy to sie stało kiedy Bóg powołał Cię do siebie. Spoczywaj w spokoju

Natalko spokojnych snów po drugiej stronie tęczy czekaj wszyscy do Ciebie przyjdziemy. A piekne aniołki na Twoim grobku strzedą Twego spokoju. Bądż z Bogiem

Podaruj kropelkę nadziei.
Tym, którzy na nią czekają.
Spraw, by przez łzy sie uśmiechnęli.
Ci, którzy nic już nie maja.
Wtedy i Ty sie uśmiechniesz.
Przez łzy, lecz ze wzruszenia.
Jak miło pomyśleć, że właśnie Ty.
Pomogłeś spełnić czyjeś marzenia...