Wiktoria Piskorz

Bose aniołki siedza na chmurkach,
A kazdy lekko jak piórko fruwa
I każdy czuwa, cichutko czuwa
Nad tatą, który płakać nie zawsze umie,
Nad dziadkiem, babcią smutną czasami i swoją mamą -osnutą łzami
I każdy woła cicho z daleka: mamo już nie płacz, mamo ja czekam..

Twego powrotu czekam na próżno.
Twe serce zimne, nie bije wcale,
ile bym dała by biło dalej.
Kolory świata przechodzą w jesień,
a ja samotna chodzę po lesie.
Lecz las to ludzi obcych, dalekich,
co patrzą na nas słabych, kalekich.
Kalectwem moim na całe życie,
będzie żałoba po małym bycie.
Które zjawiło się niespodzianie
i nastawiona na jego trwanie
nie będę nigdy z tym pogodzona
że go tu nie ma w moich ramionach
Po mej Iskierce pustka została
Gdzie teraz jesteś Iskierko mała?

„Z nadzieją przez ból”

Dziś moje łzy,
jak krople krwi
mej duszy poranionej,
bo bólem mym
i żalem tym
po brzegi przepełnionej.

Każdego dnia
ma rozpacz trwa;
ramiona ciągle puste,
wciąż szukam Cię
i w noc i w dzień
zapełnić pragnę pustkę.

I minął rok,
minęły dwa
i trzeci też już minął…
A smutek mój,
wciąż jeszcze trwa,
wciąż jeszcze nie odpłynął…

I nie ma co
już łudzić się,
że żal mój kiedyś minie;
no, chyba że
gdy spotkam Cię
w Niebiańskiej tej Krainie.

Gdzie nie ma łez,
gdzie cierpień kres
i słońce zawsze świeci...
To właśnie tam,
u Nieba bram -
tam spotkam moje Dziecko…

„Moja prośba o Cud”

Ciężko dalej iść przed siebie,
ciężko przyjąć taki los,
więc Ty, Boże przyjdź w potrzebie,
Ty mi pomóż przyjąć cios…

Czym ja, Panie, zawiniłam?
Czy odpowiesz dzisiaj mi?
Że być Mamą tylko chciałam?
Że Dziecina mi się śni?

Że chcę tulić, chcę całować,
miłość memu Dziecku dać?
Że chcę radość ofiarować,
sercem przy mym Dziecku trwać?

Więc Cię proszę dzisiaj Panie,
Otrzyj z oczu moich łzy…
W serce moje wlej nadzieję,
że narodzin przyjdą dni…

Że doczekam tej godziny,
gdy zaświeci słońce nam,
że usłyszę słodkie: ”Mama”
i zapomnę smak mych ran…

Siedzi Aniołek na chmurce niebieskiej
I śle do Matki swe wielkie serce
Śle pocałunki i uśmiechów kilka
Śle buziak duży – przecież to chwilka

Przychodzi w nocy, gdy sen jest spokojny
Przychodzi do Mamy – wtedy jest wolny
Razem się tulą i spacerują
Razem się bawią i razem malują
Razem w sklepiku zabawki kupują
Lub nad Bałtykiem bursztyny znajdują

Lecz sen kiedyś minie i Mama zostanie
Anioł odleci. „Nie odchodź Kochanie!!!
Zostań tu ze mną, bym zawsze wiedziała
Że nigdy Tobie już krzywda nie będzie się działa”

Ja Mamo wrócę – w Twój sen radosny
Wrócę nim przyjdzie pierwszy dzień wiosny
Wrócę i znów razem będziemy
Robić te rzeczy o których tylko my wiemy

Kochamy Cię(*)

Już 6 lat nie ma Cię z nami, a wciąż nam się wydaje jak byśmy Cię Córeczko jeszcze wczoraj trzymali na rękach. Tak bardzo byśmy chcieli Cię przytulić, tak bardzo byśmy chcieli żebyś spojrzała na nas swymi mądrymi oczkami.
Jeszcze będziemy razem
To pewne jak dwa razy dwa.
Rocznicowe śiatełko pamięci dla Witusi(*)

bliska rodz.GOŁOWACZ
żona M.MARKIEWICZA

`````(
````) )
````( ((
```( (*))
``( (*))) )
`( (( ((*) ))
`( ((*) )))) )
`(( (( ((*))) )
(( ( (((*) ) )))
( (( ( ( (*))))))
(( (( (*)) )) )))
`(( (( (*) ))))`
````⑄⑄⑄
`[[⑄❀♡❀⑄]]
`[[⑄❀♡❀⑄]]
`[[⑄❀♡❀⑄]]
`[[⑄❀♡❀⑄]]
`[[⑄❀♡❀⑄]]
`[[⑄❀♡❀⑄]]

Powiedz mi proszę jak tam jest,
No wiesz, tam gdzie jesteś teraz,
Czy tak jak mówią, wszystko masz
I nic tam nie boli i nie doskwiera?

ZAPALAM ROCZNICOWE ŚWIATEŁKO PAMIĘCI

((:.......)
((:......(,)
((:.....[__]
((:.....[__]
((:.....[__]
((:....(____)
((_,»*—*« »*—*«,_))
*ŚWIATEŁKO ROCZNICOWE
ANIOŁECZKU
******************************
Człowiek umiera... Znowu za szybko!
Człowiek umiera... Razem z nim wszystko..
Tylko wspomnienia po nim zostają,
Które wciąż mgliste z czasem się stają,
Których tak wiele, jednak za mało...
Znowu za szybko wszystko się stało!
Czasu nie było na pożegnanie...
Teraz zostało tylko płakanie.
Teraz ten smutek w garści Cię trzyma,
Trzyma za szyje, dusić zaczyna...
Póki ktoś żyje, to go kochamy,
Lecz to po śmierci go doceniamy.
wtedy widzimy jaki był cenny,
Wtedy ogarnia smutek brzemienny,
Wtedy to rozpacz, wtedy tęsknota,
Jakże naiwna życia prostota.....
Wtedy wyrzuty nami władają,
Wtedy uczucia hołdy składają...
Wtedy za późno na przeprosiny,
Jedno, co możemy - wciąż się modlimy...
****************************

M.JARECZKA PYRSAKA