Rafał Wójcik

Wieczorna Cisza
Pokrywa Świat
Gwiazdy zabłysły
Na Niebie
Każdy Ma W Sercu
Jakiś Kwiat
A My Mamy
W Sercu CIEBIE .

Pamiętam tamte chwile, śpiew ptaków i radosne melodie..
Pamiętam tą radość, której wokól było tyle.
Teraz Cię zabrakło.
To jak zgasić wszystkie gwiazdy na Niebie.
Zostały tylko po Tobie wspomnienia..
Jak ja bardzo daleko jestem od Ciebie, pamiętam Twe życie, które radością było, jakie było krótkie i jak szybko się skończyło.
Zostawiłeś nas... Zacierając cały nasz świat...

Na ławeczce przysiadasz przy bliskich mogile,
Powracają we wspomnieniach do Ciebie na chwilę,
Znów Cię uśmiechem ciepłym witają,
A może karcą i dobre rady dają…
Patrzysz na znicz, który cicho płonie,
Wspominasz Ich oczy, włosy i dłonie,
Ich głos powraca do serca Twego,
Jak z filmu kiedyś dawno z Nimi nagranego,
Oni potrzebują żeby o Nich pamiętano,
I miłość do Nich w sercu zawsze skrywano.

Dzisiaj jest dzień Zmartwychwstania Pańskiego. Wierzę, że skoro Chrystus pokonał śmierć i zło, Twoja śmierć nie była też bezsensowna. W tym dniu brakowało nam Ciebie szczególnie. Twoje miejsce przy stole było strasznie puste.

Aniele mój, powiedz, czy możesz schować mnie w ramionach, a w skrzydłach swych wysuszyć znów moje łzy. Niewiele powiem Ci, czujesz sam, w niebiosach łatwiej jest trwać, oddychać niebem tam.

Aniele mój, powiedz, cy możesz schowac mnie w ramionach, czy w skrzydłach swych wysuszyć znów moje łzy. Niewiele powiem Ci, czujesz sam, w niebiosach łatwiej jest trwać, oddychać niebem tam.

Tak mało jest szczęścia na ziemi ,
że trzeba zbierać wspomnienia ,
by w chwilach smutnych upajać się nimi
jak wodą w chwili pragnienia .
Bo czas mija jak godzina ,
nie wraca to co było .
Miło jest wspominać to ,
Co się razem przeżyło .
Teraz jest szczegolny czas i tesknota taka ogromna....

...znasz tę żalu
okrutną nutkę,
co serce trawi pomału
i wypełnia je smutkiem,
co oczy przykrywa łzami
słonymi jak morze
i zalewa niczym falami,
że utonąć w nich możesz,
smutno
tak mi smutno
i nawet wiatr za oknem
szemrze modlitwę pokutną,
a deszcz strumieniami
leje się z nieba
i rozpaczy łzami
płaczą nawet drzewa ...

Śmierć jest granicą życia,
Lecz nie jest granicą miłości.

Z życiem jest jak ze sztuka teatralna:
Nie liczy się, jaka długa była,
Lecz jaka kolorowa.