Rafał Wójcik

Płyną w rzekach wody
Następują
po sobie pory roku
Obraca się Ziemia
Święcą gwiazdy
Wieją wiatry
Kołyszą się drzewa
Na pozór
Nic się nie zmienia
Wszystko trwa nadal
Wciąż
Od wieków
Doskonale
Tylko ludzie...
Cierpią i odchodzą.
Tylko Ciebie już nie ma...

Gdyby to niebo miało dłonie,
Które zabrałyby nas w błękit
Gdyby na ziemi można było
Schować gdzieś żale i udręki
Gdyby tęsknota miała skrzydła
I odfruwała z lękiem ptaka
Gdyby, ach gdyby można było
Z żalu już nigdy nie zapłakać...

Wierze,że jesteś,że gdzieś tam istniejesz
i,że rozumiesz dlaczego...
Wierzę,że nic się bez celu nie dzieje
tyle spotkało nas złego...
Żyję nadzieją,że znów się spotkamy a wtedy światu wybaczę...
Żyje nadzieją,że niebrak Ci mamy
nie moge myśleć inaczej...
Niewiele tak czasu nam było dane
zaledwie kilka lat...
To jakby nuty raz tylko zagrane
fragmentu Twojej melodii...
Lecz ja nauczyłam się ich na pamięć
i będę po cichu nucić...
Czasami tylko mój głos się załamie
bo wiem,że nie możesz Wrócić.

…kolejna wylana łza
zbyt cicha, by ją usłyszeć…
…kolejne kropelki deszczu,
nad zapalonym zniczem…
…i nadal nie mogę uwierzyć…
szukam wśród tłumu Twej twarzy
to się nie stało naprawdę,
pewnie chciałeś mnie tylko przestraszyć..

Ty wiesz najlepiej co chcialabym Ci powiedziec........

spoczywaj w pokoju...

Smutno jest zyc na tym swiecie , jak brakuje ukochanej osoby.

Kocham cie i brakuje mi Ciebie.Juz nigdy mi nie podokuczasz i nie pobawimy sie razem.

Pisze do Ciebie w nadzieji , ze potrafisz odczytac moje mysli.Kiedys wysylalismy sobie esemesy.Czekalam na kazda wiadomosc od ciebie.Teraz juz nigdy jej nie otrzymam.Moge pisac tylko w jedna strone.Czasami nie ogarniam tego wszystkiego.