Rafał Wójcik

Agnieszka Osiecka
Jeżeli jest

Na naszą słabość i biedę,
niemotę serc i dusz.
Na to, że nas nie zabiorą
do lepszych gór i mórz.
Na czarnych myśli tłok,
na oczy pełne łez
lekarstwem miłość bywa.
Jeżeli miłość jest,
jeżeli jest możliwa.

Na ludzką podłość i małość,
na oschły Boży chłód.
Na to, że nic się nie stało,
a zdarzyć miał się cud.
Na szary mysi strach,
bliźniego wrogi gest,
ratunkiem miłość bywa.
Jeżeli miłość jest,
jeżeli jest możliwa....

Jak to wszystko Panie wymyśliłeś,
Jak misternie wszystko postwarzałeś,
Jedną tylko sprawę zaniedbałeś,
Tylko o tym Panie zapomniałeś.
Gdzie telefon dla nas jest do nieba,
Gdzie ten numer żeby z bratem porozmawiać?
Żebym mogła mu przypomnieć co dzień
Że na siebie w niebie ma uważać.
Żebym mogła chociaż raz zadzwonić
I upewnić się czy jest szczęśliwy,
Czy na pewno biega po ogrodach,
Czy na pewno złote jabłka zrywa.
Gdzie ten numer jest do nieba dobry Panie?
I w kolejce bym czekała bez szemrania,
Żeby tylko móc usłyszeć z tamtej strony,
Już niedługo siostra, do spotkania.

ODSZEDŁEŚ !

Wielka pustka
I ból wielki
W sercu mi pozostał.
Jak mam teraz
W tej rozpaczy
Życiu memu sprostać?
Żal rozrywa moją duszę!
A żyć trzeba!
I Żyć musze!
Lecz pogodzić się
Z tym trudno,
Gdy wokoło szaro,
Smutno, wieje pustką…
Łzę ocieram
W samotności,
W przygnębieniu.
Panie! Pomóż mi!
Pomóż !

..." Może Cię swoim bólem
w zimnej ziemi otulę.
Może Cię jasną nadzieją
myśli moje ogrzeją.

Tylko bezradne ręce,
nie mogą uczynić
nic więcej "...

Śpij...
Ja dziś będę czuwać.
Będę tkała szal z marzeń
i ciebie otulać.
Zdejmę z nieba gwiazdy
na ciepłe posłanie.
Baśniowymi tęczami
wyścielę dłonie wyczerpane.
Przytulę do twej twarzy
marzenia spełnione.
Oczy ucałuję
bursztynu kolorem.
I będę obok.
I będę, gdy zechcesz.
Śpij...
Jestem...

Czasem odchodzą nasze anioły,
I nagle w miejscu staje czas...
A z nimi cząstka nas odchodzi
I wielki smutek marszczy twarz.

Czasem na chwilę gaśnie słońce ,
Duszę wypełnia gęsty mrok ,
Nikną nadzieje i marzenia
I w pustce ginie tęskny wzrok .

Czasem odchodzą dobrzy ludzie,
Co nam pomogli w życiu wiele
I próżno wtedy pytać Boga,
Czemu odchodzą przyjaciele .

Lecz oni ciągle przecież żywi,
Nadal wytrwale są wśród nas .
Ich dusze przy nas pozostały ,
Tylko ich ciała zabrał czas...

Są miejsca, które do końca pozostaną
źródłem łez.
Zbyt ważne, aby można było
wytrzeć je z pamięci.
Zbyt potrzebne, aby nie wracać do nich
przynajmniej od czasu do czasu,
żeby po raz kolejny
odnaleźć wiarę w niemożliwe.
Tak bardzo konieczne, że wraca się do nich nawet z daleka.
Są ludzie spotkani przypadkowo w drodze
dzięki którym życie
przestało być przypadkowe.
Którzy potrafili szarą codzienność
przemienić w szczęście.
Którzy odeszli z czasu,
ale pozostali w marzeniach.
Którzy obudzili nadzieję.

ks.W.Buryła

To co dał nam świat, niespodzianie zabrał los ,
dobre chwile skradł niosąc w zamian bagaż
zwykłych trosk .
To co dał nam świat ,to odeszło z biegiem lat,
cóż wart jest dziś niewczesny żal,
że los wziął to ,co dał. (Krzysztof Krawczyk)

MOTYLE

Były tu ciche, niewinne,
piękne w swej skromności,
pełne miłości.

Były tu między nami,
urokiem oplecione,
czasem roztargnione.

Były tu
nasze jedyne,
ciepłe chwile.

Teraz tylko w nas
są bladym wspomnieniem,
smutkiem, deszczem, uczucia cieniem.