Rafał Wójcik

(*)

"....czasami nie zdajemy sobie sprawy
z tego, jak wiele mamy…
póki tego nie stracimy..."
Bardzo Cię kocham, pustka po Tobie jest tak wielka , że trudno sobie nawet tego wyobrazić. Miłość coraz większa a serce każdego dnia cierpi jeszcze bardziej. Gdybyś teraz mógł być z nami.....

Cmentarna cisza, mogił moc
I smutek do niepokonania.
Tak wiele łez wylanych wciąż
I pustka wielka, nieoszacowana.

Kto dziś tu przyjdzie, łzę uroni
Zaduma się i znicz zapali,
Tęsknota w sercu znów się schroni,
Bo cierpią ci, co tu zostali.

I chyba nigdy to nie minie.
O Boże wspomóż nas w cierpieniu.
Bo tylko Ty nam pomóc możesz ,
Dać wiarę, ulgę, ukojenie.

Tak trudno czuć jest pod palcami
Kamienną płytę, jej szorstki chłód,
Tak wielu nie ma dzisiaj z nami,
Tu ich przygniata ten zimny grób.

I tylko Anioł na mogile,
Czuwa i strzeże, bo Bóg tak chciał,
Każdy przystanie tu na chwilę,
Przy grobie w smutku będzie trwał.

Kiedy odwiedzi matka syna
Niejedna łza mogiłę zrosi,
Wciąż białą różę będzie trzymać,
O ukojenie bólu prosić.

Już bajki nigdy nie opowie,
Do snu już tez nie ukołysze,
Zamyśli tylko się przy grobie,
I wsłucha w tę cmentarną ciszę.

Światło nadziei, które płonie
Ukoić może to rozstanie,
I wciąż splecione w bólu dłonie,
znów będą czekać na spotkanie.

Bóg dał nam miłość za darmo.
Nie chciał jej chować w kościołach.
Pragnął by stała się karmą w rozpaczy,
w smutkach, w mozołach.
Dlatego w życiu potrzeba cierpliwie,
nosić ją przed sobą,
nie czekać na łaskę z nieba,
bo ludzie też pomóc mogą.
Zaglądaj więc w głąb każdej duszy,
płomieniem uczuć ogrzewaj,
a gdy już lody rozkruszysz,
Bogu dziękczynnie zaśpiewaj.

"TU Ciebie nie ma,
lecz JESTEŚ przecież
I pozostaniesz w jasnym świecie,
Jest coś, co mrokom się opiera,
Jest PAMIĘĆ.
A ona NIE UMIERA..."

Najpiękniejsze kwiaty człowiek dostaje
na swoim POGRZEBIE..!

Każda kropla deszczu to czyjaś łza.
Każdy promień słońca to prośba,
kierowana wciąż pod ten sam
niewłaściwy adres.
Gorycz we włosach, w złotych zbóż kłosach
i w siódmym niebie gdzie szukam Ciebie.
I na sercu dnie, i w każdym moim śnie.
I na szczycie góry, gdzie różowe chmury.
Gorycz we wspomnieniu,
w wieczornym zapomnieniu.
Gorycz w moich słowach
każdego dnia od nowa.

Tęsknota - co ona dla człowieka znaczy?
Jest pamiątką serca, czy może rozpaczy?
Rozpamiętywaniem chwil razem spędzonych?
Marzeń najskrytszych na zawsze utraconych?

Refleksji i zmysłów duchowe błaganie?
Wiele nocy w cierpieniu nieprzespane?
Oczu pełnych łez gorzkich, najskrytszym wyznaniem?
Po niespełnionej miłości próżni powstaniem?

W różny sposób ujawniamy to cierpienie,
Uczucie, którym rządzi Nasze przeznaczenie.