Dziś znowu czarnym smutkiem
otula mnie zwątpienie.
Skołatane serce drży,
i pragnie łaski czasu odwrócenie,
A gardło znów żelaznym ściskiem,
otula gorycz bólu i tęsknoty.
Samotna słona łza po policzku spływa
jest za mną cały czas ,
Patrzę przed siebie , nic nie widzę.
Za siebie zaś - nie mogę -
Ból to ogromny.
Nie wiem, czy radę dam,
Nie całkiem poddać się udręce
Czy starczy sił, by unieść głowę,
Bo ciąż upadam i się podnoszę
Jeszcze próbuję, jeszcze walczę...
Czy uda się? nie wiem tego kochanie...
taka to moja matki droga krzyżowa.

Gdy się miało szczęście,które się nie trafia,
czyjeś ciało i ziemię całą,
a została tylko fotografia,
to jest Synku o niebo za mało,
o całe niebo za mało.

najjaśniejsze światełka do samego nieba
niech rozgonią chmury na niebie
i dotrą do CIEBIE

Z CAŁEGO SERCA POZDRAWIAM TWOICH NAJBLIŻSZYCH
I DZIĘKUJĘ IRENA

[*]][*][*]

Miliony kilometrów
jestesmy od siebie
tak daleko SYNKU KOCHANY
tak trudno powiedzieć do widzenia,
kiedy serce woła wróć.
Tylko sen daje złudne marzenia,
znikają jednak gdy budzę się.
I znowu ból przypomina
że nadszedł kolejny bez ciebie dzień.
A ja nie mogę nic zrobić.
Jednak prawdziwa miłość nie przemija,
nie gaśnie niczym płomień świecy...
nie można o niej zapomnieć.
DZIŚ....
Miłość cierpieniem okryta,
Dla matki w żałobie
droga krzyżowa
i tak aż do spotkania
Choć tak daleko od siebie,
wciąż blisko sercem ,i żadna chwila,
nigdy nie odejdzie w zapomnienie...

NIE TE ŁZY BOLĄ CO Z OCZY
SAMOISTNIE PŁYNĄ
LECZ TE SKRYWANE GŁEBOKO
PRZED ŚWIATEM
CO KASKADĄ W SERCU PŁYNĄ

NAJJAŚNIEJSZE ŚWIATEŁKA DO SAMEGO NIEBA
BARDZO SERDECZNIE POZDRAWIAM TWOICH NAJBLIŻSZYCH IRENA

Zapaliłeś nade mną latarnię
- moją gwiazdę, mojego anioła -
i powietrzem od blasku upalnym
otoczyłeś jak murem kościoła

Zapaliłeś mi serce jak węgiel
a więc jestem i czekam co dalej -
czy przyjedziesz ognistym zaprzęgiem
jeszcze rozum jak siano podpalić

Swoim wiatrem po wargach mnie muśnij
i z niemego lamenty wykrzesaj
nie odkładaj niczego na później
na ciemności w płaczących bezkresach
na sąsiadów o oczach ogromnych
na języki co szyję oplotą
żółć kamienie odkłada na pomnik
Ty nie odłóż mi Siebie na potem

Zapaliłeś nade mną latarnię
jak nad stajnią w Betlejem ubogim
w mojej stajni tak samo jest marnie
ból w sercu i tęsknota w głowie

Nie zatrzymuj mnie tutaj bo po co
wszystkie miejsca już dawno sprzedane
nie chcę stać pod progami wśród nocy
i spod progów odchodzić co rano.

Raczej prowadź zaprzęgiem przez ciemność
w Twoje Progi przytulne przywołaj
Ty co palisz z litości nade mną
moją gwiazdę, mojego anioła.
Miłość to nie jest złudzenie
miłość to uczucie które wiecznie trwa
bo miłość to ból, tęsknota i cicho płynąca łza
złudzeniem zostały nasze marzenia
bo wszystkie bez ciebie są nie do spełnienia
miliony światełek do samego nieba.

Otwieram oczy, rozglądam się, nie ma Cię i nagle to ukłucie serca.
Chodzę ulicami, szukam Cię wciąż Cię nie ma.
Kładę się i dla pewności patrzę może gdzieś jesteś, ale nie ma Cię.
Kolejny dzień zakończył się tym samym samotnością i tęsknotą.
To nic może jutro będziesz... o jesteś!
Nie to tylko Twój obraz wyryty w moim sercu.
Jesteś synku,ale cię nie ma,
nie ma cię,a zawsze przy mnie jesteś
Jesteś mym sercem ,mymi myślami,
nawet mrozem na mej twarzy
JESTEŚ
każdym dniem mijającym
i tym budzącym się ze snu.

MILIONY ŚWIATEŁEK DO SAMEGO NIEBA
SERDECZNIE POZDRAWIAM TWOICH NAJBLIŻSZYCH IRENA