Noszę Twe Serce z sobą,
noszę Je w moim sercu
nigdy się z Nim nie rozstaję,
gdzie idę Ty Idziesz ze mną, cokolwiek robię samotnie
jest Twoim dziełem Kochanie...

Kto dziś tu przyjdzie, łzę uroni
Zaduma się i znicz zapali,
Tęsknota w sercu znów się schroni,
Bo cierpią ci, co tu zostali.
Tak trudno czuć jest pod palcami
Kamienną płytę, jej szorstki chłód,
Tak wielu nie ma dzisiaj z nami,
Tu ich przygniata ten zimny grób.
I tylko Anioł na mogile,
Czuwa i strzeże, bo Bóg tak chciał,
Każdy przystanie tu na chwilę,
Przy grobie w smutku będzie trwał.
Światło nadziei, które płonie
Ukoić może to rozstanie,
I wciąż splecione w bólu dłonie,
znów będą czekać na spotkanie.

Aniołku światełko pamięci dla Ciebie
(*) Pamiętam

Kochanej Córeczce miliony światełek dziś zapalamy (*)(*)(*) Kochamy Cię i pamiętamy

Dla wszystkich naszych Aniołków co zawsze będą z nami,
w sercu w pamięci tak bardzo kochani,
choć odejść musieli do Pana na górze.

Światełko zapalam smutno patrząc w niebo i myśli posyłam wspomnieniami przeplatane,
wierząc że kiedyś gdy się spotkamy tak wiele zrozumiem to co teraz dla mnie niezrozumiałe.

Tak bardzo bym chciała żebyś tu była....;(

Nieraz ktoś nas zawiedzie,
zachwieje wiarę w człowieka.
Nie traćmy nigdy nadziei,
ona wszystko przeczeka.

Światełko pamięci Aniołku, pamiętam (***)

I już smutek zostanie do końca
I tęsknota co pali Cię skrycie
Bo już bez tych co byli najbliżsi
Musisz dalej pojechać przez życie.

Lecz gdy w końcu do celu dojedziesz
Na końcowym wysiądziesz peronie
To pamiętaj, że Oni tam będą
Znowu odnajdziesz kochane ich dłonie….

Światełko mojej pamięci dla Ciebie Aniołku (***)

Pociąg życia
Życie nasze jak pociąg się toczy
Gdy się rodzisz to wsiadasz do niego
I ten pociąg przez życie Cię wiezie
Aż do końca – przystanku Twojego.

Nikt z nas nie zna czasu podróży
Pociąg jedzie, wciąż nowe perony
Ciągle nowi ludzie wsiadają
Pociąg w rożne rozwozi ich strony.

Jedni dłużej są w Twoim przedziale
Inni tylko na chwilkę wsiadają
Są też tacy co zajrzą i znikną
I nic innym w podróży nie dają.

Każdy ślad swój jakiś zostawi
Mały uśmiech, rąk dotyk, kwiat róży
To w pamięci swojej zachowasz
Już do końca życiowej podróży.

Najsmutniejsze są chwile w podróży
Gdy wysiądą Ci, których Ty kochasz
Po nich zawsze pustka zostaje
Cicho w kącie przedziału zaszlochasz.