Na niebie z łez moich tysiące gwiazd,
By Ci Ziemię przypomniały, na niej - jedno z miast,
Gdzie nie śpię, czuwam, aby płonął znicz,
A wszyscy wokół krzyczą: nie płacz, milcz!.

W niebo cisnę z siłą z łez srebrny mak,
By wiosna szczodrą była, ukwiecony - sad,
By w tym Raju maków czerwień przypomniała Ci,
Że pękło mi serce, w mak rozprysły się moje łzy...

Tato...

Odmawiaj za mnie troskliwie pacierze,
Bo Anioł Stróż nie czuwa nade mną,
w jednej chwili wierzę i nie wierzę
bo o ratunek wołam zawsze - nadaremno...

Odmawiaj za mnie troskliwie pacierze,
Bo nie wiem, jak długo zniosę udrękę,ludziom w oczy spojrzeć nie potrafię szczerze,bo uśmiecham się, gdy mi pęka serce...

Tato...Odmawiaj za mnie troskliwie pacierze,czuwaj nade mną...

Przyjdź do mnie Tato
Wśród gwiazd złotych,
Iskrzących się pyłem
Zamigocz przez chwilę

Skrzydła rozpostrzyj,
Gdy słuch mój wyostrzę,
Usłyszę śmiech Twój cichutki
W snu ciszy.

Skrzydłami załopocz,
A każdy mój kłopot
Na zawsze odfrunie:
Hen, w kraje dalekie,
Gdzie serce z człowiekiem
Żyć razem nie umie.

Zatrzepocz motylem,
A łez moich tyle
Rozlanych, wnet wyschnie.
Nie opuść, pozostań,
Gdy przyjdzie czas rozstań
Nad życia urwiskiem...

Gdy dłonie rozłożę
I oczy otworzę,
Gdy znikniesz...
Pofrunę gwiazd ścieżką
I pieśń serca umilknie!

Tyś jest jak okruch chleba,
Jak ziemi - sól, przez Boga mi dana,
Bym przedsmak słodki mogła poczuć Nieba,
Bym nie upadła niżej, tylko - na kolana.
Oddech unosi cię Boży,
Jak ziarnko pszeniczne, zabrane od plew,
Chcę wzbić się za tobą, lecz serce się trwoży:
Czy w te same przestworza poniesie kiedyś mnie?

Nim ciemność zupełna nastanie dokoła,
Rozpacz niech wybrzmi do końca i żal.
Nim mnie, Boże, do siebie zawołasz,
Zabierz to serce, coś mi je dał.

By nieutulonym nie grzeszyło żalem
I miłością zbyt wielką.
By nie wzgardziło żadnym Twoim darem:
Ni łez morzem, ni szczęścia kropelką.

•✿•°*”˜ ˜”*°•✿•

___ŚWIATEŁKO___

•✿•°*”˜ ˜”*°•✿•

____PAMIĘCI____

•✿•°*”˜ ˜”*°•✿•

C.ŚP.W.MAKOWIECKIEGO

Wspomnienia moje,
wspomnienia jasne, ciche,
słoneczno-księżycowe blaski,
ulotność chwili,
przerzucam fotografie,
los wyboru nie zostawił...

Podmuchy wiatru,
tańczące w krąg motyle,
niedokończone rozmowy,
zarosły chwasty
w ogrodzie marzeń,
los wyboru nie zostawił...

Chwytam czas,
myśli krążą wokół Ciebie,
jesteś jak promień zawsze jasny,
jesteś w nim,
z wiatrem ranną rosą śpiewasz,
płyniesz w dal nieskończoną...

Ulotność chwili
zamknąłeś w dłoni,
niedokończone ważne sprawy,
przerwane życie,
w bezkresie znika tęcza,
los wyboru nie zostawił...

To nieprawda, że Ciebie już nie ma
To nie prawda, że leżysz w ciemnej mogile
Chociaż do dziś płacze Twoja Rodzina,
Bo serce Ci w piersi nie bije,
I spoczął na wieki głos Twój wesoły...
W ich sercach jak żyłeś ,tak żyjesz
Chociaż Cię nie widzimy
Ty byłeś,jesteś i będziesz!
To nieprawda, że Ciebie już nie ma…
Jesteś jeszcze bliżej,bo w sercach
Więc śmierć jest niczym!
To tak, jakbyś wyszedł do innego pokoju,
Ale jesteście wciąż razem...
Mów do jak zawsze.
Nie zmieniaj tonu, nie przybieraj
poważnej i smutnej miny.
Śmiej się z żartów,
Które wszystkich bawiły.
Uśmiechaj się,
Bo życie toczy się dalej
Chociaż nie jest już nic tak samo...
Dlaczego miałbyś zniknąć z serc
Skoro zniknąłeś tylko z oczu?
Przecież jesteś blisko,pamiętaj!...
W sąsiednim pokoju ...

Czasem cicho ktoś odchodzi,
Świat ciemny się nam zdaje...
Czasem cicho ktoś odchodzi,
Lecz,tak naprawdę...tu zostaje.
W naszych myślach,
W naszych sercach,
Tu zostaje,jest wciąż obok,
I wciąż żyje we wspomnieniach...