Sprawy urzędowe, z którymi codziennie większość z nas ma do czynienia, załatwiamy w sposób niemal automatyczny - nie zastanawiając się zbytnio nad procedurami - i przechodzimy nad nimi do porządku dziennego. Są jednak i takie sprawy urzędowe, które mogą nastręczyć niejednej osobie trudności. Trudności te jednak wcale nie są związane z wyjątkowo skomplikowanymi przepisami, co raczej z wyzwaniami natury psychologicznej.

Cmentarz nazywany jest - z języka greckiego - nekropolią czyli miastem umarłych. Jest w tym dużo prawdy, bo jakkolwiek dziwnie to może zabrzmieć, ale cmentarze właśnie też mają swoje "życie", rozumiane może bardziej jako prawa - pisane i niepisane - oraz zwyczaje. Dla postronnego obserwatora każdy cmentarz wydaje się być taki sam, niezależnie czy znajduje się on na północy czy południu, na zachodzie czy na wschodzie Polski. Jednak po dłuższym spacerze jego uliczkami - w zależności od regionu - dostrzec można charakterystyczne cechy konkretnej nekropolii. Jedną z nich są pomniki nagrobne i obudowy grobów.

Na co dzień mało kto pewnie rozważa kwestie ostateczne. W młodości oraz wczesnej dorosłości charakteryzujących się codziennym biegiem nie zastanawiamy się, choćby gdzie spoczniemy po śmierci. Gdy jednak ona pojawi się w naszym życiu - zabierając kogoś Bliskiego - pytania powracają. I wtedy trzeba sobie na nie odpowiedzieć.