Obecnie świat wydaje się być bez granic - i w przenośni, i dosłownie. Mieszkając w strefie Schengen i poruszając się swobodnie po Europie, korzystając ze zniesienia kontroli na granicach wewnętrznych między 26 państwami -odbieramy to w sposób coraz bardziej naturalny doświadczając, że niemal wszędzie jesteśmy u siebie. Chętnie z tego korzystamy, eksplorując wciąż nowe kraje - o ile tylko pozwala na to czas, zdrowie, finanse oraz wiele innych czynników.

Słynne powiedzenie mówi "Co kraj, to obyczaj". To stwierdzenie ma zastosowanie także w kwestiach związanych ze sprawami ostatecznymi - takimi, jak śmierć czy pochówek. Zwyczaje pogrzebowe w różnych krajach świata różnią się - nieraz bardzo znacznie - od tych rozpowszechnionych w Polsce. Choć i tu następują zmiany.

Przyzwyczajeni jesteśmy - zwłaszcza starsze pokolenie - do tego, że za organizację pogrzebu odpowiedzialna jest najbliższa rodzina czyli najczęściej współmałżonek, dzieci bądź wnuki albo rodzeństwo. W przypadku rodzin licznych, wielopokoleniowych to niemal naturalna kolej rzeczy. Jednak obecnie model rodziny ulega przeobrażeniom. Te przeobrażenia mają wpływ na codzienne życie, ale także na sprawy ostateczne - takie jak śmierć i pogrzeb.