Trudno spotkać kogoś, kto bez pewnego drżenia serca myśli o swojej własnej śmierci i o tym, co będzie potem. Odsuwa się takie refleksje na bliżej nieokreśloną przyszłość zakładając, że jakoś to się ułoży. Ostatecznie zaś, że to, co stanie się po naszej śmierci, nie będzie już naszym zmartwieniem... To myślenie jest, owszem, dość realistyczne, ale i w pewien sposób egoistyczne. Bowiem osoby, na barkach których spocznie obowiązek organizacji naszego pogrzebu, będą musiały zmierzyć się z pytaniem: pochówek tradycyjny czy kremacja?

Któż z nas nie słyszał komunikatów w środkach masowego przekazu "Wyszedł z domu i dotychczas nie powrócił"? Za każdym takim komunikatem kryje się nie tylko tajemnica, ale przede wszystkim ludzkie dramaty, nieprzespane noce, przepłakane dni? Nade wszystko zaś oczekiwanie na powrót, bo przecież ci, którzy zostali wierzą, że ten, kto wyszedł z domu w niewiadomym kierunku - kiedyś do tego domu wróci.

Czasem słychać jej kroki, a czasem pojawia się bez ostrzeżenia, niezapowiedzianie. Jedno jest pewne: zawsze przychodzi w niewłaściwym czasie i w niewłaściwe miejsce. Jak gość, któremu najchętniej zabronilibyśmy prawa wstępu do naszego domu. Ona jednak przychodzi bez pytania o zgodę. Kto? Śmierć. Co zrobić, gdy Bliska nam osoba umrze w domu?