Pierwsza rocznica śmierci mojej Mamy

Odeszłaś Matko.

Odeszłaś Matko ode mnie
na niebiańskie łany
Bóg Cię wezwał a ja siedzę
gorzko sobie płaczę,
wiem że na tym świecie matko
już Cie nigdy nie zobaczę.
Moje oczy płoną i żal serce
ściska, Tyś mnie matko wychowała
i jesteś mi bliska.

Już mnie więcej nie zapytasz
jak się dzisiaj czuję?
Twój cień z ziemi znikł na zawsze
lecz ja Cię miłuję.

Pozostaniesz w moim sercu
do końca żywota, pozostały dziś
po Tobie Twoje ziemskie wota
Puste buty i telefon już na zawsze głuchy
stare łóżko a w nim pościel i wielkie poduchy.

Mam wrażenie jakbyś wyszła i za chwilę wrócisz
lecz to spacer bez powrotu, już nigdy nie wrócisz.
Może przyjdziesz do mnie we śnie i ujrzę Twą postać
lecz przed świtem musisz wrócić tu nie możesz zostać
To juz rok mamo brak mi Ciebie kocham Cie

spoczywaj w spokoju

„Jest taki ból o którym lepiej nie mówić, bowiem najlepiej wyraża go milczenie.”

Umarłych wieczność dotąd trwa, dokąd pamięcią się im płaci

tak mi ciebie brak mamo

Mamo dzis mija drugi miesiac jak Cie nie juz wsrod nas spoczywaj w spokoju

Mamo
ciebie już tu nie ma
w ciemnym leżysz grobie
z oczu łzy spływają
smutku gorzkie krople
w sercu mym nadzieja
tli się taka mała
ociera łzy...
prosi...
bym już nie płakała
Szepcze że nasza rozmowa
wciąż będzie trwała
chociaż ciałem nieobecna
w mej duszy zostałaś
i w każdej sekundzie
życia mego tchnienia
będziesz tak jak dawniej
w nim ciągle obecna...

Mamo
ciebie już tu nie ma
w ciemnym leżysz grobie
z oczu łzy spływają
smutku gorzkie krople
w sercu mym nadzieja
tli się taka mała
ociera łzy...
prosi...
bym już nie płakała
Szepcze że nasza rozmowa
wciąż będzie trwała
chociaż ciałem nieobecna
w mej duszy zostałaś
i w każdej sekundzie
życia mego tchnienia
będziesz tak jak dawniej
w nim ciągle obecna...

NADZIEJA WCIĄŻ ROZKWITA - TAKŻE DZISIAJ

To nadzieja na spotkanie z Wami w wieczności, ona pozwala nam trwać i czekać, jaśniutkie światełko mej pamięci zapalam, niech nigdy nie gaśnie ((*)).