Roman Kopecki

Pamietam o Tobie............

Romciu pamietam o Tobie .............

Życie nasze jak pociąg się toczy, gdy się rodzisz to wsiadasz do niego. I ten pociąg przez życie Cię wiezie aż do końca – przystanku Twojego. Nikt z nas nie zna czasu podróży. Pociąg jedzie, wciąż nowe perony, ciągle nowi ludzie wsiadają. Pociąg w rożne rozwozi ich strony. Jedni dłużej są w Twoim przedziale. Inni tylko na chwilkę wsiadają. Są też tacy co zajrzą i znikną i nic innym w podróży nie dają. Każdy ślad swój jakiś zostawi. Mały uśmiech, rąk dotyk, kwiat róży. To w pamięci swojej zachowasz Już do końca życiowej podróży. Najsmutniejsze są chwile w podróży, gdy wysiądą Ci, których Ty kochasz. Po nich zawsze pustka zostaje, cicho w kącie przedziału zaszlochasz. I już smutek zostanie do końca. I tęsknota co pali Cię skrycie, bo już bez tych co byli najbliżsi musisz dalej pojechać przez życie. Lecz gdy w końcu do celu dojedziesz, na końcowym wysiądziesz peronie, to pamiętaj, że oni tam będą, znowu odnajdziesz kochane ich dłonie Światełko pamieci.

SPOCZYWAJ W POKOJU (*)

Romeczku jestem myslami przy Ttobie........... i bede............

['][']['][']

Romciu pilnuj nas i daj nam sily..........

..........((
..........)
.........( ¦ )
......._ `|'_
.......( """" )
.......)/(/( |światełko pamięci
.......() )()||
.......| () ||
.......|....||
.......|.....()
.......|.....|
.......|.....|
.......[|[¤]|]
<*><*><*><*><*><*><*><*>

POKÓJ CI WIECZNY
W CICHEJ KRAINIE,
GDZIE BÓL NIE SIĘGA,
GDZIE ŁZA NIE PŁYNIE