Przemysław Sobiech

Brak mi Ciebie.

Cały czas pamiętamy.

Przemek, nie zapomniałam. Swieczki palily się w domu i na cmentarzu. Im dalej, tym bardziej mi Ciebie brak.

(*) Urodzinowe, Smutne Światełka Pamięci (*)

Przemek, w 1sza rocznice Twojego odejscia,
mysli czesciej niz zwykle krazyly kolo Ciebie.
Ale Ty o tym wiesz.
Niech Cie Matka Boza utuli!

Od naszej trojki trzy swiatelka dla Ciebie

R&K&W

Przemek, nastapily dni pelne slonca, takie jakie zawsze kochales.
Rok temu lezales w ogrodzie, na slonku...
Widze Cie w dalszym ciągu, jak tylko spojrze na ogrod.

Przemek, bardzo mi Ciebie brak, ale dobrze, ze już nie cierpisz.
Spij w pokoju!

ZAPALAM JAŚNIUTKIE ŚWIATEŁKO MEJ PAMIĘCI, NIECH ZAWSZE PŁONIE ((*))

Jak nazwać wzruszenie, które mnie ogarnia, gdy w oczach pamięci mi stajesz?
Lub zdania połowa zabrzmi w uszach nagle, gest jakiś Ciebie oddaje?
Jak nazwać tęsknotę do żalu podobną i gorzką jak łzy połykane,
Gdy patrzę w Twe oczy spokojne i smutne z fotografii na ścianie?
Jak nazwać tę ciszę w alejce cmentarnej, gdy biegnę by spotkać się z Tobą?
Lecz zamiast Ciebie skrawek ziemi czarnej, co zabrał mi postać tak drogą ...

Zapalam jaśniutkie światełko mej pamięci, niech zawsze płonie ((*))