Przemysław Liszka

Tumidajewicz
.-..-.
`•.•´
●/
/▌
// ...Na Zawsze w Moim SERCU...

PRZEMYSŁAWIE
NASZ SKARBIE*

„...Nic więcej nie chcę mieć niż mam
I tak zostawię to kiedyś wszystko
Nieważne jest, bylebyś tylko był
Gdzieś blisko mnie, gdzieś blisko .”

Wczorajsze wszystkie wpisy , ?!
nie ma , wpisałam do wszystkich.
Smutno.
SYNU KOCHANY TULIMY CIĘ W NASZYCH SERCACH.
PRZEMCIU
KOCHAMY CIĘ MIŁOŚCIĄ BEZWARUNKOWĄ I NA ZAWSZE.
KAŻDEGO DNIA BRAKUJE CIEBIE JAK POWIETRZA.
JESTEŚ NASZYCH SERC BICIEM.
SYNU KOCHAMY CIĘ~~!!!!!!!!!!!!

Ty pozostajesz tutaj,
my wracamy do szarej codzienności,
nie pora dla nas jeszcze,
zatrzymujemy obraz
i pamięć po Tobie...

``````)
`````( (
````) ) )
```( ( ( (,))
``( ( ((,) )) )
``( (( (,,)) ))
````\||//
...[[oΫoΫoΫ]]
...[[oΫoΫoΫ]]
...[[oΫoΫoΫ]]
...[[oΫoΫoΫ]]
...[[oΫoΫoΫ]]

córka śp. Eugeniusza Wysockiego

Przemku, promyczek dla Ciebie, do samego Nieba....pamiętam w modlitwie...

❤Ƹ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒ❤Ƹ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒ❤Ƹ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒ❤Ƹ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒ❤
**** *****
PRZEMKU
**** *****
❤Ƹ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒ❤Ƹ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒ❤Ƹ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒ❤Ƹ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒ❤

Życie po śmierci jest dla nas, żyjących na ziemi, nieprzeniknioną tajemnicą. Pan Bóg uchyla nam nieco rąbka tej wielkiej tajemnicy pozwalając niektórym zmarłym skontaktować się z żyjącymi na ziemi.
W tomie z serii Chrześcijanie pod redakcją bp. B. Bejze opublikowane są listy Marii Kolbe, matki św. Maksymiliana. Jeden z tych listów napisany w okresie okupacji zawiera opis nadzwyczajnego spotkania. Maria Kolbe pisze, że w 1941 r., wkrótce po męczeńskiej śmierci swojego syna, o której wtedy jeszcze nie wiedziała, po przebudzeniu rozpoczęła poranną modlitwę. W pewnej chwili usłyszała delikatne pukanie do drzwi, odwróciła się i zdumiona zobaczyła swego syna Maksymiliana ubranego w franciszkański habit. Był radosny, uśmiechnięty, nadzwyczajnie piękny i promieniujący przedziwną jasnością. Pani Kolbe zaniemówiła z radości i zapytała po chwili milczenia: Synu, czy Niemcy ciebie wypuścili? Maksymilian przeszedł przez pokój, zbliżył się do okna i powiedział: Nie martw się o mnie, mamo. Tam, gdzie jestem, jest pełnia szczęścia. Po wypowiedzeniu tych słów nagle znikł. Maria Kolbe natychmiast zrozumiała, że jej syn umarł i przyszedł, aby ją o tym poinformować. Dopiero później przyszła pocztą oficjalna wiadomość z obozu w Oświęcimiu o śmierci św. Maksymiliana.
************************
POZDRAWIAM...RENIA ,MAMA JARECZKA PYRSAKA

.......................)
......................(')
.....................(('))
....................(((')))
...................(((('))))
_________▒░❇♥❇▒░
_________▒░❇♥❇▒░
_________▒░❇♥❇▒░
_________▒░❇♥❇▒░

ŚWIATEŁKO PAMIĘCI I MODLITWA

PRZEMCIU
NASZ KOCHANY*

*
„Nagle w słońcu błękitny wiatr
ulica tylu zwyczajnych spraw
Dokąd biegniesz wśród ludzi i aut
przez pejzaż lata,przez zamieć barw

Bez Ciebie rok gubi dni
Bez Ciebie klucz myli drzwi
Bez Ciebie miód traci smak
Bez Ciebie świat pusty tak
Bez Ciebie w kąt idzie wiersz
Bez Ciebie maj grudniem jest
Co o tym wiesz,co o tym wiesz
Co o tym wiesz?

Dokąd biegniesz gdy mijasz mnie?
To długa podróż do kresu dnia
Hej jej jej nie byłaś,nie ma Cię
Bo jesteś chwilą co chwilę trwa


Bez Ciebie rok gubi dni
Bez Ciebie klucz myli drzwi
Bez Ciebie wiatr w oczy tnie
Bez Ciebie czas stanąć chce
Bez Ciebie w kąt idzie wiersz
Bez Ciebie maj grudniem jest
Co o tym wiesz,co o tym wiesz
Co o tym wiesz? „

PRZEMCIU
BEZ CIEBIE TAK SMUTNO W NASZYCH SERCACH ,,,,NASZ KOCHANY SKARBIE,,,,,,,,,,,
TULIMY CIĘ W NASZYCH SERCACH.
SYNU KOCHAMY CIĘ~~!!!!!!!!!!!!!

Staff Leopold

Łzy

”Nic to, nic. Dusza zniesie wszystko, co znieść trzeba.
Wiemy to, od dzieciństwa się tego uczymy,
Że nie na to są gwiazdy, aby brać je z nieba.

O smutki ocieramy się, które jak dymy
W krąg się kładą; o boleść, co się chyłkiem czai
Za węgłem - żałobniki my i dróg pielgrzymy.

I już w końcu nie dziwne łzy i nikt nie tai,
Że nawet nie tak ciężkie, by je znieść nie można,
Jest życie. Przyzwyczai się myśl, przyzwyczai.”


Zostawiam swój skromny ślad pamięci…
Przemkowi...

Pomiędzy nami wciąż mieszkają Ci
o których pamięć troskliwie dbamy
I choć ich nie ma, nie umierają
radośni, wszystkim życzliwi - tacy zostają.