Michał Beski

Świat wciąż istnieje,
choć Ciebie nie ma,
chociaż odszedłeś...
nadal jest ziemia,
i pory roku wciąż się zmieniają,
dni, oraz noce wciąż uciekają.
Bo one wiedzą ,że wciąż
Jesteś z nami,
choć nie dotkniemy Cię swymi rękami,
I nie słyszymy już Twojego śmiechu...
To wciąż żyjesz w naszych sercach.


Pokój Twej Duszy(*)(*)(*)

Niech dusza Twa dostąpi chwały bożej...

Niech płomień tej świecy wskazuje Ci Drogę do Nieba.

Spoczywaj w ciszy***

Dzień Zaduszny
Za wszystkie dusze w Niebie...
Zapalmy znicze, za tych których zabrał Bóg.
Pomódlmy się za nich, by dostąpili zbawienia.
Pomódlmy się za dusze, które błądzą.
By mogli się skąpać w jasnym blasku chwały Jedynego.
Prośmy Ojca Niebieskiego,
By nie zapomniał o żadnym z nas.
Bo gdy nadejdzie pora
Bo gdy nadejdzie czas,
Zaszumi stara sykomora,
Zaszumi stary las.
A Bóg Ojciec nasz Jedyny
Otworzy swe ramiona
I w powitalnym geście,
Z uśmiechem na twarzy,
Zaprosi nas do Nieba,
Zbawieniem nas obdarzy...

...Więc zapalmy dziś znicze za tych, których nie ma już wśród nas...
...i za te w Czyśćcu i za te, które zbłądziły .......(*)(*)(*)

...Na cmentarzu płomyki złote i groby w chryzantemach.
Ludzie przyszli tu z myślą o tych, których już nie ma.
Wspominają drogie imiona, zasłaniają lampki przed wiatrem,
dla tych bliskich wieńce zielone i bukiety jesienne pełne kwiatów.

Pokój Twej Duszy(*)(*)(*)

Niech dzisiaj dla was zapłonie ta świeczka
ten płomień który niesie cień naszej pamięci
Wy na pomnikach i wy bezimienni
dla nas byliście,my dzisiaj dla was
Niech was w opiece mają wszyscy święci

W dniu Zaduszek,
W czas jesieni,
Odwiedzamy bliskich groby,
Zapalamy zasmuceni
Małe lampki - znak żałoby.

Światła cmentarz rozjaśniły,
Że aż łuna bije w dali,
Lecz i takie są mogiły,
Gdzie nikt lampki nie zapal.

Wieczny odpoczyek racz mu dać Panie (*)(*)(*)

Dla tych,
którzy odeszli
w nieznany świat,
płomień na wietrze kołysze wiatr

Dla nich tyle kwiatów
pod cmentarnym murem
i niebo jesienne u góry
Spoczywaj w pokoju wiecznym (*)(*)(*

Jest taki dzień w roku...
Kiedy refleksja w serce się wkrada,
deszczowy zazwyczaj i zimny...
dzień...1-ego listopada.

To taki czas zadumy,
modlitwy nad zmarłych duszami.
Choć ICH już nie ma wśród nas...
kochamy nadal, więc pamiętamy.

Patrzę na płomień tlący się w zniczu.
Smutek i żal się we mnie budzi.
Spoglądam w niebo i zadaję pytanie:
„Dlaczego Boże, zabierasz dobrych ludzi?”

Zabierasz tych, co mają serca szlachetne.
A ci bez niego po ziemi stąpają.
Dlaczego śmierć musi rozdzielać tych...
którzy tak bardzo się kochają.

Kiedy już opuszczam bramy cmentarza...
zmarłe dusze żegnam powoli...
Nie proszę Boga o życie, ale mam nadzieję...
że za rok tu przyjść mi pozwoli...