Marcin Kroplewski

Na twarzy uśmiech, a w oczach smutek,
To gra pozorów w bezsensie życia...
To przejść tragicznych losu skutek:
Maska na twarzy – bólu ukrycie!

Maska, co uśmiech ma wypisany:
Jak dawne szczęścia błogie wspomnienie.
Pod maską: - nie uleczone nigdy rany!
I oczy, które zdradzają cierpienie...

Idą znajomi – uśmiechem ich witam,
Pochylam lekko swoją głowę:
Chowając wzrok – spojrzeń unikam...
Jak sobie radzisz? – Ok. – odpowiem...

Dopiero gdy jestem już w swoim domu,
Maska uśmiechu z twarzy znika.
Tu nie potrzebny uśmiech nikomu!
Tu pustka bólem wspomnień przenika.

Tu łzy bezpiecznie z oczu spływają,
Tu pustka krzyczy samotnie w nocy!
Tu – w lustrze cierpienie rysy zdradzają...
Bezgłośnie wołam w pustkę: - pomocy!
SERCEM ZAPALONE ŚWIATEŁKA DO SAMEGO NIEBA
DLA CIEBIE

BARDZO SERDECZNIE POZDRAWIAM TWOICH NAJBLIŻSZYCH
I DZIĘKUJĘ ZA TO ŻE SĄ W ZWYKŁEJ CODZIENNOŚCI.

Zapach ognia wiatr rozsyła.
Smutne łzy w oku przysyła. Stojąc na cmentarzu.
Kobieta siedzi. Przed nagrobkiem zmarłego.
Kto wie, czy to córka,
czy to miejsce pochówku jej ukochanego.
Siedzi samotna z oczami zaszklonymi.
Upamiętniając czasy, wspomnieniami tak pięknymi.
Pośród tłumów, którzy nie baczą na nią.
Idą dalej grobów szukając.
Zapala znicz, na ławkę siada.
Wzrok wpatrzony w grób, łza jej z policzka spada.
Widać, nie umie się pogodzić z losem.
Jak śmierć przyszła i zabrała jej bliskiego jednym ciosem.
Widać, ze swoim zmarłym rozmawia.
Widać kwiaty na nagrobku co chwilę przestawia.
Siedzi samiutka skulona, malutka.
Obok niej siateczki ze zniczami.
Stoi i wypatruje człowieka swymi oczami.
Wie, że już go nigdy tutaj nie zobaczy.
Siedzi na ławeczce pogrążona w rozpaczy.
Gdy wszyscy gonią, jej w miejscu stanął czas.
Każdy kiedyś umrze, każdy z nas.
Pozostanie nadzieja. Być może, gdzieś tam
zobaczymy się znowu za parę lat.
ŚWIATEŁKA DO NIEBA DLA CIEBIE

(*)

KAŻDY DESZCZ
KAŻDA NOC
NAGI KSIĘŻYC
JEGO CZUŁY WZROK
ZAPACH TRAW
CIEPŁO DNI
JAKBY TROCHĘ MAGII KTOŚ ODEBRAŁ IM
RADZĘ SOBIE ŚWIETNIE PRZECIEŻ WIESZ
TYLKO W SNACH POWRACA
MYŚL ŻE TAM NA DNIE
ZOSTAŁ TWÓJ ŚLAD
GŁĘBOKO TAM
TWOJA MUZYKA WE MNIE GRA TAM NA DNIE ZOSTAŁ TWÓJ ŚLAD
I MOJA ŁZA--- ŚWIAT SIĘ POMYLIŁ........
ŚWIAT SIĘ POMYLIŁ.....
ŚWIAT SIĘ POMYLIŁ.....

JA MATKA W ŻAŁOBIE
JUŻ DO KOŃCA SWYCH DNI
ŻYJĘ Z DNIA NA DZIEŃ W TĘSKNOCIE
UPADAM I SIĘ PODNOSZĘ
NA TWARZY MASKA
A Z OCZU WCIĄŻ PŁYNĄ ŁZY
BO TAK JUŻ ZE MNĄ JEST
GDY JEDEN DZIEŃ LEPSZY
DRUGI DNO POKAZUJE SWE
WTEDY PATRZĘ,
ALE NIC NIE WIDZĘ,
SŁUCHAM,
ALE NIKOGO NIE SŁYSZĘ,
W MEJ GŁOWIE
TYLKO TA JEDNA MYŚL SIĘ PLĄCZE
GDZIE JESTEŚ SYNKU,GDZIE?
JAKĄ DROGĄ MAM IŚĆ
JAK PRZYWOŁAĆ SNY
BY W NICH ZOBACZYĆ I USŁYSZEĆ CIEBIE.


______.?
______??
_____?__?
____?____?
___?__??__?
____?_??_?
______??_____
$$$$$$$$$$$$$$
$$$$(?`v´?)$$$$
_$$(?`(?)´?)$$
__$$(_.^._)$$
___$$$$$$$$
ŚWIATEŁKA DO NIEBA
DLA CIEBIE
POZDRAWIAM TĘSKNIĄCYCH ZA TOBĄ
NAJBLIŻSZYCH IRENA