Kiedy spotykam cię we śnie,
Który wykwita w noc z głuszy,
Pytam: "Dlaczego cię nie ma na świecie,
Lecz żyjesz jedynie w mej duszy?..."


Każdy szuka miejsca
w sercu innego człowieka,
choć nie wie, co na niego
w tym sercu czeka.
To dziwne, tak bardzo
potrzeba nam zrozumienia,
czasami słow pocieszenia,
czasem zwykłego milczenia.
Każdy chce znaleźć
przystań od życia znoju,
wśród zmartwień i burz,
cicha oazę spokoju.
Są ludzie
co bólu naszego nie rozumieją,
nie doświadczyli go,
nie leją łez,
Dla nich
to dawno było
A DLA NAS WCIĄŻ DZISIAJ JEST
Nam potrzeba czasem
by ktoś utulił w rozpaczy,
jeśli ktoś raz, przeżył rozpacz
wie ile to znaczy.

ŚWIATEŁKA DO SAMEGO NIEBA

SERDECZNIE POZDRAWIAM TWOICH
NAJBLIŻSZYCH I DZIĘKUJĘ ZA SŁOWA OTUCHY,
WSPÓLNE MILCZENIE ZA OBECNOŚĆ IRENA

[*][*][*]

Przyszłam ci podziękować
za samotności różne
za taką gdy nie ma nikogo
lub gdy się razem płacze
i taką że niby dobrze
ale zupełnie inaczej
za najbliższą kiedy nic nie wiadomo
i taką że wiem po cichu, ale nie powiem nikomu
za taką kiedy się kocha i taką kiedy się wierzy
że szczęście się połamało bo mnie się nie należy
jest samotnością wiadomość
list, dworzec pusty, milczenie,
pieniądz genialnie chory
minuty jak ciężkie kamienie
czas zawsze szczery bo każe iść dalej i prędzej
mogą być nawet nią włosy
których dotknęły twe ręce
są samotności tak różne
na ziemi , w niebie
dla mnie największa
ta jedna, bolesna, krzyżowa droga,
ta co prowadzi do Ciebie.

NAJJAŚNIEJSZE ŚWIATEŁKA
DO SAMEGO NIEBA DLA CIEBIE
MARCINIE

SERDECZNIE POZDRAWIAM TWOICH NAJBLIŻSZYCH
IRENA

(*) NAJJAŚNIEJSZE ŚWIATEŁKA PAMIĘCI - MARCINIE (*)

BOLESNA ta miłość,
Cała się mieści w filiżance kawy.
Smutna ta miłość,
osolona łzami
Niech się napije, kto ciekawy.

Mała czarna tęsknota,
Duża czarna nadzieja.
Czy można tak kochać,
Kiedy nie ma marzenia.

Filiżanka czarnej kawy
Z maleńkim kruchym szczęściem.
Niecierpliwość, łzy, ból,
Filiżanka codziennie i częściej.
Filiżanka czarnej kawy
Z kruchym smutkiem na dnie,
Z pachnącą goryczą obawy.
Powiedz: nie będzie już lepiej.

Filiżanka czarnej kawy
Z ukrytym na dnie cierpieniem
Na podniesienie z kolan, dla dodania sił,
Filiżanka codziennie i częściej.
Oceany czarnej kawy
Zastygły między nami,
Rozbitkowie w filiżance kawy
Mięciutkiej jak czarny aksamit

Biedna i bolesna ta miłość,
Cała się mieści w filiżance kawy.
A jednak jak wielka
większa niż hektolitry
co dziennie wypitej kawy
Niech się napije, kto ciekawy
bólu codziennej żałobnej kawy.
Gdzie pierwszy łyk to łzy
drugi cierpienie ,a trzeci to
ból i tęsknota do dna.
Może wtedy zrozumie
ból osieroconych.

NAJJAŚNIEJSZE ŚWIATEŁKA DO NIEBA

SERCEM POZDRAWIAM TWOICH
NAJBLIŻSZYCH I DZIĘKUJĘ
ZA WSZYSTKO, ZA MILCZENIE,
ZA OBECNOŚĆ,ZA PAMIĘĆ
I ŚWIATEŁKA.IRENA