Dni życia to dro­gie ka­mienie
Rzu­cone w przes­trzeń is­tnienia
A każdy o in­nym znacze­niu
Bar­wa­mi nam się od­mienia

Są dni co są jak diamen­ty
W naj­szlachet­niej­szej ko­ronie
Te dni to właśnie nie­dziele
W prze­cud­nej świątecznej odsłonie

Są czar­ne pa­cior­ki różańca
Które nam dłonie spla­tają
Są wiarą w życie po śmier­ci
Do Bo­ga nam drogę po­dają

Szma­rag­dy ziele­nią zabłysną
Gdy dziec­ko na świat przychodzi
To dni o ko­lorze nadziei
Są z na­mi gdy życie się rodzi

W ru­binach są dni naj­piękniej­sze
Bo miłośc w nich zaw­sze królu­je
W pur­purze ko­ralik czer­wo­ny
Gdy kochasz i miłośc sza­nujesz

Dni z pe­reł to ta­kie od ser­ca
Co dob­roc przy­noszą bez ska­zy
Na dłoni swą po­moc po­dajesz
Nie każdy się na to od­waży

I jeszcze sza­firy dni naszych
Błękit­ne jak niebo o wschodzie
To dni w których żyjesz zwyczaj­nie
Szczęśli­wy z uśmie­chem na co dzień

Gdy w końcu uz­bierałam
Ka­mienie co dni są echem
dodano mi jeszcze jeden,
ciężki i czarny jak węgiel,
to mój ból i cierpienie
to strata CIEBIE SYNKU KOCHANY..

NAJJAŚNIEJSZE ŚWIATEŁKA DO SAMEGO NIEBA

(*) WIECZNE, NAJJAŚNIEJSZE ŚWIATEŁKA PAMIĘCI - MARCINIE (*)


(*)(*) ŚWIATEŁKA I MOJA PAMIĘĆ ZA SOB.-NIEDZ. (*)(*)

Gdybym wiedziała, ze krzykiem świat wokoło zmienić mogę,
że siła mego głosu odmieni losy moje
pewnie usta jak w szale krzyczałyby: „mój Boże",
a drżące serce w trwodze czekało na ranek

Po moście życia idę bez cibie
purpura nieba rani nadzieję
tęsknota i cierpienie idą wraz ze mną
CISZY NIE MA, SA KRZYKI

Ktoś biegnie blisko obok, nie słyszy bólu mego,
w głębokich troskach tonę,
obecność ludzi zagłusza myśli roje,
płacz cichy nie pomoże, krzyku nikt nie usłyszy.

Jak co dzień wzeszło słońce, by karmić świat nadzieją,
modlitwy w mgłach się snują po mostach tuż o świcie,
chabrami kwitnie niebo i dobre wiatry wieją,
Wiara krzyki ucisza: ŚMIERCI NIE MA, JEST ZYCIE!


Na niebie tęcza jaśnieje,
To znak od Ciebie dla mnie
Ty zawiesiłeś ją Panie
by wlać otuchę i ukoić ranę
Ty Panie szept bólu usłyszałeś
gdy inni krzyku nie słyszą.
Ty Panie płaczesz razem ze mną.

światełka do nieba dla CIEBIE
MARCINIE

Jak spać, gdy się serce tłucze?
Jak mam spać?
Jak żyć, gdy się świat rozsypał w drobny mak?
Jak ze wspomnień płatków wskrzesić uśmiech Twój?
Jak mam na rozpaczy statku unieść ból?

Kiedy niebo nam - CIEBIE zabiera
Chcę wierzyć w raj
Raju trzeba z nieba
Chcę siłę brać

Jak z fotografii skrawka wskrzesić ją?
Tę moc, co do końca światła ma twarz Twą.
Jak mam przeżyć tu bez Ciebie?
Ciemność tylu chwil
Jak mam, jak mam dojść do siebie?
Boże pomóż mi.

Najjaśniejsze światełka do samego nieba
modlitwa i pamięć moja dla ciebie

pozdrowienia dla twoich najbliższych

(*) SŁONECZNE PROMYKI PAMIĘCI - MARCINIE (*)