Cisza
Łzy
Ból
Rozstanie


Blizna w sercu
Twój ślad
Nadzieja na spotkanie
Na wieczność oczekiwanie

...pamiętam

Trudno żyć z piętnem śmierci zapisanej zmarszczkami na twarzy ciężko dźwigać serce tęsknotą wypełnione kolor czerni zaciemnia i przysłania do przebycia drogę i choćbym chciała uciec... nadaremno bo gdzie ja pójdę moja tęsknota podąży razem ze mną. (((*))) [*] (((*)))

Przemawiacie do nas
głosem ptaków...
szumem lasów...
kolorem nieba...
kiedy łuna światła
wydobywa się z ciemności
ogarniacie nas
dotykiem wiatru...
zapachem który unosi się
nad łąkami...
jesteście w kroplach rosy
zawieszonych w powietrzu
przez które oglądamy świat.(*)

***
czekam

na serc zmartwychwstanie
na pragnień odkupienie

szloch
niezauważony
bezgłośny manifest

w rozedrganym snem wspomnieniu

maleńkich dłoni...

zaciśniętych na moich palcach...

Zawsze będziesz w moim sercu Aniołku...


[*][*][*]

Struny życia delikatnie zadrżały
Szmer cichy przebił toń ciemną
Struny życia, ich niezliczone hejnały
Ale dziś... melodię grają jedną


Kryształowe, życia nuty
Po pięciolinii smutku płynące
Nie słuchające dyrygenta batuty
Przez akordy losu wędrujące


Spójrz... tak nam świat śpiewa
Złote harfy cicho grają
Ich hymn, sięga boskiego nieba
Struny, pod palcami lekko drgają


Głos anielski, chorał nieznany
Rozwijają się królewskie brzmienia
Serc ludzkich srebrzyste soprany
Rytm spojrzeń, życie tak zmienia


Nuta, spadła w serca odmęty
Melodia dziwna, ale każdy ją zna
Ciii... niech stroi swe instrumenty
Posłuchaj...

...jak pięknie gra...

*pozdrawiam Mamusie. Moja Iza również przegrała w tej samej walce..*

Jesienne światełko Ci Synku zapalam... [*]
Wczoraj do grona Aniołków dołączyła mała dzielna dziewczynka, która tak bardzo walczyła o życie... Mała Anastazja leżała w tej samej klinice co Ty i Nikolka ale niestety tak jak Ty przegrała walkę z sepsą... Przytul ją od nas...,
Światełka dla wszystkich Aniołków [*][*][*]

** ANIOŁKU **

WYSTARCZY WIATRU NAGDŁY PORYW,JEDNO SŁOWO...
NIEOSTROŻNY GEST...
ZOSTAJĄ GŁUCHE TELEFONY...
ZA OKNAMI POCHYLONE CIENIE DRZEW...

** PAŹDZIERNIKOWE ŚWIATEŁKO PAMIĘCI **

Kolejny dzień dobiega końca,

Bezcenne kradnie czas minuty,

Księżyc posrebrzył granat nieba,

Smutek na serca dnie się ukrył.



Uścisnąć jeszcze dłoń raz czule,

Może uśmiechnąć się do wspomnień,

I czuć, że jesteś bardzo blisko,

Wciąż coraz bliżej...

Śmierć stawia nas w obliczu bezsilności, która nas obezwładnia i zabiera w nieznane. A kiedy pojawia się kradnąc ukochaną osobę, przeszywa serce bólem i odznacza w nim swoje piętno, które przypomina nam stale jacy jesteśmy wobec niej bezsilni.

ŚWIATEŁKO PAMIĘCI DLA CIEBIE ANIOŁKU(*)