"Kto dziś tu przyjdzie, łzę uroniZ

aduma się i znicz zapali,

Tęsknota w sercu znów się schroni,

Bo cierpią ci, co tu zostali.

Tak trudno czuć jest pod palcami

Kamienną płytę, jej szorstki chłód,

Tak wielu nie ma dzisiaj z nami,

Tu ich przygniata ten zimny grób.

I tylko Anioł na mogile,

Czuwa i strzeże, bo Bóg tak chciał,

Każdy przystanie tu na chwilę,

Przy grobie w smutku będzie trwał.

Kiedy odwiedzi matka syna

Niejedna łza mogiłę zrosi,

Wciąż białą różę będzie trzymać,

O ukojenie bólu prosić.

Już bajki nigdy nie opowie,

Do snu już tez nie ukołysze,

Zamyśli tylko się przy grobie,

I wsłucha w tę cmentarną ciszę.

Światło nadziei, które płonie

Ukoić może to rozstanie,

I wciąż splecione w bólu dłonie

,znów będą czekać na spotkanie