Ty...
Wolny, swobodny, szczęśliwy.
Wolny od codzienności
i świata materialnego.
Wolny od wspomnień
i ciągłych niepowodzeń.
Wolny od ciała i bólu.

My...
Źli, zrozpaczeni, nieobecni.
Ofiary bezradności
torturowani wspomnieniami,
ranieni świadomością,
że Ciebie nie ma.
Uczymy się żyć od nowa
bez Ciebie.
Światełko Jurcyś

Kiedy tęsknię
zamykam powieki i Jesteś...
I Jesteś...
Światełko Jurcyś

Światełko Jurcyś

Zajmij swe miejsce wśród gwiazd
i niech Twoja gwiazda zaświeci jaśniej,
abyśmy wiedzieli że to Ty.
Światełko Jurcyś

Ci, co odeszli, wciąż żyją w nas.
W naszych sercach i wspomnieniach
zostaną tam przez cały czas
naszego ludzkiego istnienia.
Światełko Jurcyś

Światełko pamięci zapalam(*)(*)(*).

Zerknij w przeszłość , spójrz za siebie
Zegar zatrzymaj w pamięci
Zajrzyj głęboko w swe serce
Myślami odszukaj bliźnich
Targany tak wspomnieniami
Odnajdziesz kochany ich wzrok
Jasnym płomieniem zniczy
I jesiennymi kwiatami
Powitasz zamglone lica
Przejrzysz kronikę ich losów
I zanim stronę przerzucisz
I nad pomnikiem w zadumie
Modlitwę podasz im w darze
Pomyślisz: dobrze by było
By na króciutką choć chwilę
Ujrzeć znajome ich twarze
Tęsknota z pamięcią wraca
I żal, że mało się kocha
Jak cofnąć stracone chwile
I podać prawdę…na tacy
I znów pomyślisz nim zaśniesz
Przywołasz Ich pod poduszkę
Zaprosisz w gości na Ziemię…
A Oni tymczasem… w czasie
wiecznym spoczynkiem objęci
Tak patrzą na życie ziemskie
I słyszą…słyszą na pewno
Szeptane „ Cześć Ich pamięci”
Światełko Jurcyś

Urodzinowe światełko Jurcyś

Nie mówcie tym, którzy stracili ukochanych, że „czas zagoi rany\", nie mówcie, że „oni już nie cierpią\".
Najlepiej nie mówcie nic.
Czas tych ran nie leczy.
Pozostają, bo śmierć ukochanych jest też trochę śmiercią nas samych: coś w nas umiera.
Żyjemy, ale nic nie jest tak, jak było przedtem, już nie jesteśmy tacy sami. (ks. A. Boniecki)
Światełko Jurcyś

I choćby pogasły wszystkie światła,
nie pozwól zasnąć nadziei.
Bo gdzieś na dnie tej ciemności
jest płomień, którego nie zgasi
żaden wiatr.
Światełko Jurcyś