Choć tak daleko od siebie,że ani Was dotknąć,ani uścisnąć, to sercem i myślą zawsze przy Was jesteśmy.Śpijcie spokojnie...

Smutek ogarnia serca rozżalone,odeszliście w nieznaną nam drogę...Powiedzcie choć we śnie,gdzie jesteście,czy jest Wam tam dobrze?...Dajcie ulgę tej naszej trwodze!

Nie ma dnia i godziny bez Was..ból tęsknoty kwitnie,wracają wspomnienia,płyną obolałe myśli,a serce płacze w ciszy i pyta- dlaczego?...

..Odtąd,jedno wiem,kochać ludzi trzeba zawsze,jutro późno może być-życie to jest krótki film.Po mej twarzy spływa łza,czas,krok po kroku zmienia nas,pamięć jednak wieczną jest-jej nie zniszczy śmierć!

Modlitwą i ciepłem serca,rozpalam Wam jaśniutkie światełka.Niech nigdy nie zgasną,niech ich promyki lecą jak ptaki do nieba,niech palą się dla Was w dzień i w noc jasno...

Przyszła niespodziewanie...zabrała wszystko,nic nie zostało!Zabrała nam szczęście,całą naszą radość,jakby wszystkiego jej było mało! Spoczywajcie w pokoju...

My wiemy,że z nami zawsze Jesteście,ale tak cicho,jakby nikogo nie było...Lecz wciąż czujemy, na każdym kroku-w domu,w mieście,w lesie-jak koło nas Wasze serca biją…Śpijcie spokojnie, czuwajcie i miejcie nas w swojej opiece...

O, Boże ...Widzieć,jak na nas patrzą i w Ich oczy patrzeć... Jednego serca i rąk białych dwoje!!...Tak mało nam trzeba... A jednak...żądamy za wiele!{**}

**..A kiedy zapalamy światełka ,w miejscu,gdzie teraz odpoczywacie,niech połączy nas więzi mgiełka,niech ujrzymy jak się do nas uśmiechacie...♥♥

Brakuje nam rozmów z Wami,o wszystkim i o niczym..nawet kłótni czasami.. Brakuje nam tamtych chwil..Gdy byliście z nami,wszystko wokół się śmiało, gdy Was zabrakło, nagle wszystko posmutniało..(*)