ERYCZEK BOREK

Moje szczęście urojone,
Me pragnienia zatopione.
Teraz wszystko jest przy Tobie.
Życie jest jak, duża męka,
Serce niczym, duża wnęka.
Dni wciąż płyną tak powoli,
Na nieszczęście mej niedoli.
Tylko słone dni smakuję
I w ciąż sensu poszukuję.
KOCHAM CIĘ MALEŃKI..:*:*:*

Gdyby nasza miłość mogła Cię ocalić, nigdy byś od nas nie odszedł...

TAK OGROMNIE KOCHAM CIĘ I TĘSKNIE ZA TOBĄ SYNECZKU..:*:*

DLA CIEBIE ANIOŁECZKU
(*)(*)(*)(*)(*)

Mama Aniołków Emilki i Justynki

KOCHAM CIĘ NAD ŻYCIE SYNECZKU...MAMUSIA TAK BARDZO TĘSKNI..DODAJ MI SIŁ ANIOŁKU...[*]

Tyle bym zrobiła byś do mnie wrócił...
Eryczku..!!
Tyle marzeń nie spełnionych
Tyle wypraw nie odbytych
Tyle słów nie wypowiedzianych
Tyle rzeczy nie poznanych....
Co z tym zrobić Synku Mój?
Rozum mówi, że Cię nie ma,
Ale serce ciągle woła....
KOCHAM CIĘ NAD ŻYCIE SYNECZKU
JESZCZE TROSZKĘ I SIĘ SPOTKAMY ANIOŁKU...

Światełko dla Ciebie Aniołku [***].

Już się bramy otworzyły
I Niebiosa rozstąpiły
Aby przyjąć duszyczkę małą
Taką czystą, taką białą,
Co w tym ziemskim życia dole
Zostawiła tych to dwoje.
Matuś – miła co powiła
Swego łona użyczyła,
Tatko - luby,
Który nie chciał Jego zguby
Tak ta dwójka dziś rozpacza
Na cóż była cała praca,
Bo odeszła ta duszyczka,
Która była jak różyczka
Mała, słodka i niewinna.
Teraz będzie matuś inna
Pieścić, tulić i przebierać.
Czyż nie mogła, ta ubierać!
Co dziś płacze, tęskni szlocha
I Aniołka chce ukochać.
Czy zastąpi inne dziecię
Miejsce Tego, w tym to świecie?
Już nie będzie takie same,
Takie, piękne, ukochane
Jak Eryczek mój malutki,
Co w Niebiosa zabrał smutki.
On już nie zna bólu, męki,
Całej ziemskiej tej udręki
Z którą żyją dziś rodzice,
Ocierając z łez swe lice.
Daj mi Panie znak choć mały,
Że Eryczek Nasz kochany
Jest szczęśliwy i radosny,
Że nie zazna żadnej troski.
I przy boku Twoim Panie
Będzie czekał na spotkanie.
Z tą rodziną, która kocha
I za dzieckiem nadal szlocha!

Usmiecham sie do Ciebie Anioleczku i posyłam tysiac buziaczkow