Bartłomiej Woźniak

[*]

I jak mam teraz synuś żyć?kiedy Ciebie już nie ma?...to jest bardzo bardzo trudne Aniołku...Kocham Cię Bartusiu i strasznie tęsknie co dzień coraz bardziej.Śpij spokojnie moja dziecinko[*]

[*]

Nie pytam się Boże dlaczego mi syna zabrałeś,ale dziękuję Ci za to że mi go dałeś...[*]

Odszedłeś Synku ale tylko na chwilę,bo kiedyś po drugiej stronie spotkamy się.Ciekawe czy mnie wtedy poznasz?czy przyjdziesz w objęciach moich schronić się?...Co dzień moja tęsknota i ból po Twoim Bartusiu odejściu jest coraz większa,nie mogę pogodzić się z tym że Ciebie już tu ze mną nie ma.Śpij spokojnie mój Aniołku[*]

Czas ciągle mknie do przodu- Wiele zabiera nam- ...

... Zostawiając pamięć i duszy spokój I to -co Bóg nam kiedyś dał...[*]...

Aniele Boży Stróżu mój
Prowadzisz mnie za rękę.
Znasz każdy uśmiech, każdy ból
Znasz wszystkie drogi kręte.

Nie odchodź choćbyś myślał, że
O Tobie zapominam,
Że niby dobrze znałeś mnie,
A jestem całkiem inna.

W cieniu swych skrzydeł ukryj mnie,
Daj sercu łyk wytchnienia,
Bo jeszcze wiele trudnych chwil
I wiele do zrobienia.

A kiedy przyjdzie życia kres
Zamkniesz mi dłonią oczy,
A duszę mą uniesiesz w dal
Do rozgwieżdżonych nocy.
Wiem synku że teraz Ty jesteś moim Aniołem...Kocham Cie moja dziecinko,myślę o Tobie w dzień i w nocy,nie ma godziny ani minuty bym nie myślała Bartusiu o Tobie;co teraz robisz i gdzie jesteś i czy jesteś tam naprawdę szczęśliwy?

Odejście
Ile smutku wyrażają słowa
Ileż rozpaczy zawiera uśmiech
Tyle ciemności czai się wokół
Kształty twarzy giną w mroku
Tylko oczy błyszczą jeszcze
Jakimś tajemniczym blaskiem
Lecz gasną przedwcześnie
Utrudzone zbyt ciężkim ciężarem
Skurczona postać bólu
Odchodzi nagle w nieznane
Pozostaje tylko wspomnienie
Smutek ogarnia przestrzenie
Potęguje nastrój melancholii...
/Senna K./ 1985r