"NIE STÓJ NAD MYM GROBEM I NIE PŁACZ NA DARMO,
NIE MA MNIE TAM. JA NIE UMARŁAM.
JESTEM U BOGA OJCA - W NIEBIE.
STAMTĄD WŁASNIE : KOCHAM! I CZEKAM!
BYŁAM I JESTEM WASZĄ MIŁOŚCIĄ,
CHCIAŁABYM SIĘ CIESZYĆ ŻYCIA RADOŚCIĄ,
ALE DOSTAŁAM INNE ZADANIE,
I CHOĆ TO BYŁO TRUDNE WYZWANIE,
STARAM SIĘ MOCNO JAK TYLKO MOGĘ,
BY UTOROWAĆ WAM WSZYSTKIM DROGĘ:
DROGĘ, KTÓRĄ KAŻDY Z WAS KIEDYŚ POKONA,
BY U JEJ KRESU, PAŚĆ W ME RAMIONA.
WTEDY DOKŁADNIE WSZYSTKO OPOWIEM,
ZROZUMIE KAŻDY - JAK CUDOWNIE JEST- Z BOGIEM,
CZEKAM TU NA WAS I CZEKAĆ BĘDĘ WIECZNIE.
BO JESTEM SZCZĘŚLIAY I CZUJĘ SIĘ BEZPIECZNIE.
GDY WIDZĘ SMUTEK, BÓL, WASZE CIERPIENIE,
ODCZUWAM TO TAK- JAK SERCA RANIENIE,
DLATEGO STĄD WOŁAM I PROSZĘ:
PAMIĘTAJCIE I MÓDLCIE SIE ...PAMIETAMY CORECZKO O TOBIE W KAZDEJ ZYCIA NASZEJ MINUCIE
JESTES W SERCU NASZYM NA ZAWSZE
Aniolku nasz kochany (*)(*)(*)(*)

..Odeszlas tak cicho, że nie słyszał nikt..
Zgasłaś za szybko, by oswoić nas z tym..
Miłość nam Ciebie zabrała, lecz żalu zabrać nie chciała,
Odeszłaś od nas niespodziewanie, nie było czasu na pożegnanie..
..Teraz zyjemy wspomnieniami nasz Aniele kochany ..
Zawsze w sercu z nami kochana coreczko (*)

Przyszedł Pan
Powoli, spokojnie dmuchnął ...
"Chodz do mnie
i gaśnij Płomyczku"
powiedział
Poszłas, zgasłas...
a na niebie błysneła nowa gwiazda.

Gdyby miłość mogła wskrzeszać,
a łzy leczyć
Zyłabys coreczko wśród nas...

kochajacy Rodzice

,,Już? Tak prędko? Co to było?
Coś strwonione? Pierzchło skrycie?
Czy się młodość swą przeżyło?
Ach, więc to już było... życie?''

Powitałaś życie płaczem, pożegnałaś ,usmiechem moja kochana kruszynko....


...Na równi z żebrakiem są moje marzenia...
...On prosi o wsparcie ...ja o wspomnienia...
...Bo tylko one mi pozostały...
...bo pragnę pamiętać Mój Aniele Mały...
...Bo chcę pamiętać wszystko i wszędzie...
...Bo przecież Byłaś...Jesteś i ...Będziesz...

Bardzo Cię kocham i tęsknię
mama

(*)

Nie mówcie tym, którzy stracili ukochanych, że „czas zagoi rany", nie mówcie, że „oni już nie cierpią". Najlepiej nie mówcie nic. Czas tych ran nie leczy. Pozostają, bo śmierć ukochanych jest też trochę śmiercią nas samych: coś w nas umiera. Żyjemy, ale nic nie jest tak, jak było przedtem, już nie jesteśmy tacy sami.
Aniolku kochany swiatelko dla ciebie (*)(*)(*)(*)

(*)

Matka, bez kwiatów i bez życzeń
Matka, ze łzami w oczach od rana
Matka, do której nikt nie zadzwoni
Nikt dziś nie powie Mamuś kochana
Matka, odwracająca wzrok na ulicy
Od młodych ludzi z bukietami
Ta, która dziś jest cała krzykiem
Matka, żyjąca wspomnieniami.
Moj Aniele opiekuj sie nami (*)(*)(*)(*) twoim rodzenstwem i rodzicami

Aniolku swaitelko dla ciebie (*)(*)(*)(*)