Pamiętam i myslę o Tobie w każdej chwili dnia.Twoje odejście okaleczyło mą duszę i ciało ,udręka jest tak duża że nie wiem czy zdołam ją znieść ,nawet nie wiem czy chcę Kocham Cię

naucz się udawać,
mów, że się nie przejmujesz....
nikt się nie domyśli nawet, co tak naprawdę czujesz... :(
....ADEK!!!!!!!!!! Wróć...!!!!!!!

tyle wspólnie spędzonych chwil...ile miejsc, tyle wspomnień...
potrafiłeś swoją obecnością, swoją dobrocią i poczuciem humoru rozjaśnić każdą ciemność... dzięki Tobie znikały wszelkie zmartwienia i smutki dnia codziennego... przy Tobie człowiek chociaż na chwilę mógł zapomnieć o codziennych troskach... dawałeś nam tyle radości, nie żądając nic w zamian...
teraz Cię nie ma... życie musi toczyć się dalej... bez Ciebie... jednak wierzę, że cokolwiek robimy, zawsze patrzysz na nas z domu naszego Ojca i dajesz nam siłę do dalszej pracy...
nigdy Cię nie zapomnę przyjacielu...

"i tym, co dzisiaj zasną raz ostatni,
Panienko, daj szczęśliwą, dobrą noc"...

Tak często dziękowałam Bogu za ukochanego syna i prosiłam aby mi Go nie zabierał bo to mój najcenniejszy skarb jaki miałam ,czy o tak wiele prosiłam nie chciałam bogactwa ani skarbów tej ziemi bo największym był mój syn , a jednak Bóg nie wysłuchał mych próżb dlaczego?

łzy obeschną, lecz oczy nie przestaną płakać....
krzyk umilknie, lecz serce nie przestanie wołać.....
dłonie opadną, lecz nie przestaną szukać....
twarz się wygładzi, lecz wnętrze będzie krwawić.....
rana się zabliźni, lecz nie przestanie boleć.....
rozpacz ucichnie, lecz tęsknota nie opuści......
czas minie, lecz nie przyniesie ukojenia.....

CZAS...
myślałam, że czas potrafi leczyc rany, przywracać rozum
wtłaczać niepamięć pomiędzy niezabliźnione wspomnienia
delikatnie znieczulać mnie po kawałku,

ale czas potrafi tylko uciekać...... kpić sobie z marzeń,
wbijać pod opuchnięte powieki szpilki przykrych wspomnień,
nieustanie paraliżować mnie po kawałku.......
......Tak strasznie ciężko...