Synku myśl że Ciebie niema wbija się jak kolec raniąc co dzień od nowa.I znów przyszły najbardziej z przykrych dni.Adrianku całym sercem jesteśmy z Tobą.

Kto dziś tu przyjdzie - łzę uroni
Zaduma się i znicz zapali,
Tęsknota w sercu znów się schroni
Bo cierpią Ci, co tu zostali

Tak trudno czuć jest pod palcami
kamienna płytę, jej szorstki chłód, tak wielu nie ma dzisiaj z nami
Tu ich przygniata ten zimny grób.

I tylko Anioł na mogile
Czuwa i strzeże, bo Bóg tak chciał, Każdy przystanie tu na chwilę,
Przy grobie w smutku będzie trwał.

Kiedy odwiedzi matka syna
Niejedną łzą mogiłę zrosi,
Wciąż białą różę będzie trzymać
O ukojenie bólu prosić....

Światło nadziei, które płonie
Ukoić może to rozstanie
I wciąż splecione w bólu dłonie,
znów będą czekać na spotkanie...

Płyną w rzekach wody
Następują
po sobie pory roku
Obraca się Ziemia
Świecą gwiazdy
Wieją wiatry
Kołyszą się drzewa
Na pozór
nic się nie zmienia
Wszystko trwa nadal
Wciąż
Od wieków
Doskonale
Tylko ludzie....
Cierpią i odchodzą....
Tylko Ciebie już nie ma....

Nie żyłeś dla siebie cały czas się poświęcałeś .Najpiękniejsze lata darowałeś innym.Było w Tobie tyle dobra że mogłeś obdarować niejedną osobę za to kochało Cię wielu.Dlaczego nie mogło to trwać dalej Synku...

.....smutek....
.....łzy.....
.....i nic więcej........

......ADRIANKU.....!!!!!

Synku dlaczego ciągle czekam? dlaczego moje rany są co dzień na nowo rozdrapywane,kocham i tęsknię

Spojrzenia Tych, którzy odeszli....
już nigdy ich nie zobaczymy
Są tak daleko - a byli tak blisko naszych serc, naszych myśli...
Teraz tylko wspomnienia, które dają nam wiele łez, czujemy że kochamy, a przytulic nie możemy....
Czujemy, że byli częścią nas, ale już odeszli...
Rany bólu i łez pokazują jak kochaliśmy.
To, co nam pozostało to pamięć.
Światełko dla Ciebie Adrianku...

Bądź "tam" szczęśliwy...