ADAŚ BARTOSZEWICZ

Rzeczy, które wzbudzały w nas śmiech, płacz lub śpiew,
Śnieg błyszczący w słońcu i pierwszy powiew wiosny,
Bezgłośny język spojrzenia, dotknięcia,
Wzajemna wiedza,
Każde darowanie i przyjęcie,
Nie są to kwiaty, które więdną,
Ani też drzewa, co walą się lub próchnieją,
Ani kamienie,
Bo i te w końcu ulegną wichrom i ulewom,
A dumny szczyt zamienia się w piasek.
Czym byliśmy – jesteśmy.
Co mieliśmy – posiadamy.
Jest wspólna przeszłość niezniszczalna teraz,
Kiedy więc idziesz lasem, po którymśmy kroczyli,
Lub próżno szukasz nad rzeką mego obok cienia,
Albo zatrzymujesz się na szczycie w miejscu,
Skąd zwykliśmy rozglądać się po łąkach,
Czy też na widok czegoś bezwiednie szukasz mojej ręki,
A gdy jej nie ma czujesz, jak rośnie w tobie smutek-
Poczekaj.
Przymknij oczy.
Odetchnij.
Wsłuchaj się w moje kroki w twoim sercu.
Wcale nie odszedłem: ja dalej idę z tobą.”
[*]

Wiem że jesteś! Jak ja przy Tobie tak Ty przy mnie, wczoraj, dzisiaj , jutro...Byłeś , Jesteś, Będziesz ... Mój najdroższy Synuniu!!! Umiłowanie Moje!!!
Kocham Cię najmocniej na swiecie!!!

pamiec o tobie w nas!

Te cztery płatki na gałązce,
te margerytek płatki,
w jednej sekundzie ukoiły stroskane serce matki.
1-mama
2-tata
3-Marta
4-Adaś
Kochamy Cię Skarbie!!!

Wiara, Nadzieja, Miłość -jedyne pocieszenie! Kochamy Cię Skarbie!(*)

Kocham Cię Syneczku!!!!!!!!!!!!!!!!!

[*][*]Adaś zawsze byłeś i będziesz naszym najlepszym kumplem...!!;( ( Nazawsze pozostaniesz w naszych sercach i myślach...[*][*]Spoczywaj w pokoju...

Adaś byłeś moim najlepszym kumplem...!Nigdy Cię nie zapomne zawsze będziesz w moich myślach...;(

Ta rana jest teraz równie bolesna. Nie do końca prawdę głosi slogan, że "czas leczy rany". Czas przemienia - zabliźnia, ale ból pozostaje, tylko my z czasem, krok po kroku, uczymy się żyć na nowo, odżywamy, odczuwamy nasz ból i patrzymy nań z innej perspektywy. Natura jednak w pewien sposób pozostanie na zawsze nieuleczalnie zraniona.
Adasiu.....

Aniele mój (*)