Nie znaleziono miasta Żołynia

Jeszcze kilkadziesiąt lat temu śmierć była niejako naturalnie częścią życia. Ludzie, zwłaszcza na wsiach, ale także w miastach żyli i umierali w swoich domach, często w otoczeniu Najbliższych. Oznaczało to, że fakt śmierci kogoś bliskiego był całkiem jawny, także wobec dzieci, które uczestniczyły w obrzędzie ostatniego pożegnania. To ułatwiało też funkcjonowanie członków danej rodziny w społeczności, w najbliższym otoczeniu. Wiadomo było kto umarł i gdzie - dlatego w dużej mierze udawało się uniknąć niezręcznych sytuacji, słów czy żartów wobec członków osieroconej rodziny.

Pogrzeb to uroczystość, która w szczególny sposób wiąże się ze spotkaniem osób, na co dzień często ze sobą niezwiązanych - a łączy je postać Zmarłego. Coraz częściej jednak to spotkanie dokonuje się nie tylko namacalnie, ale także na płaszczyźnie wirtualnej. To znak czasów, fanaberia czy konieczność?

Współczesne obchody Dnia Wszystkich Świętych są nam powszechnie znane. 1 i 2 listopada odwiedzamy cmentarze, gdzie kładziemy kwiaty i zapalamy znicze, mające być wyrazem naszej pamięci o tych, którzy odeszli. Dzisiaj przyjrzymy się, jak dawniej oddawano cześć zmarłym na ziemiach polskich.