W codzienności otaczają nas nie tylko ludzie, ale także przedmioty. Niektóre z nich mają wartość funkcjonalną, inne jedynie sentymentalną. Trudno jest znaleźć jakiś wzór czy wytłumaczenie, które pozwalałoby zrozumieć, dlaczego ktoś z danym przedmiotem nie umie się rozstać. Tak jest już od najmłodszych lat. Nawet maluch przecież za nic w świecie nie wypuści z objęć ukochanego misia.

Kobieta pragnie się podobać innym - i to niezależnie od okoliczności. To dlatego taką przyjemność sprawiają jej zakupy nowych ubiorów i dodatków. To dlatego także płeć piękna potrafi spędzać długie godziny przed lustrem na dopasowywaniu poszczególnych części garderoby czy na makijażu. Każda możliwość pokazania się w towarzystwie wiąże się z cichą nadzieją wywołania choćby jednego błysku podziwu w oku innych. Są jednak takie okoliczności, gdy ta - skądinąd dobra i naturalna - potrzeba musi ulec pewnemu stonowaniu.

Co można poczuć dowiadując się o tym, że ktoś, kogo kochamy, powoli odchodzi? Trudno chyba nawet nazwać tę mieszankę, która kłębi się w sercu: pragnienie pomocy, a zarazem ból i bezsilność. Jak się zachować w takiej sytuacji na co dzień?