Zuzia Gołda

\"Aniołowie nasi...\"



Ich głos jest jak strumień leśny

Delikatnie śpiewa pieśni

Które tylko w głębi ciszy

Serce, a nie ucho słyszy



Dotyk dłoni- powiew wiatru

Delikatnie muska ramię

Aby przebyć bez upadku

Drogę, co przed nami stanie



Za dnia wciąż przy naszym boku

W nocy siedzą u wezgłowia

Niestrudzeni, niewidoczni

Liczą wypaplane słowa



Wypaplane, wykrzyczane

Te bolesne i te słodkie

Przebierają jak mak z grochem

Prosząc Boga tysiąckrotnie



By ich podopiecznych błędy

W wielkim swoim zmiłowaniu

Złożył w niepamięci czasu

Jak my głowę na posłaniu



A gdy w słońcu świat się budzi

Aby pędzić poprzez życie

Oni kroczą znów do ludzi

Rozwijając skrzydła skrycie

With a simple smile,
gentle touch, you gave us everything.
The warmth of your heart,
reasonably from within.
It’s so hard to let go
when you mean the world to me,
Yeah, the twinkles in your eyes,
keep shooting stars across the skies,
I miss you\'re love.
And all your colours
keep shining through the darkest day,
you’ll never fade away,
never fade away.
Never fade away.
Forever love,
forever love.

Tak bardzo Cię tu brak...

@-->---

Światełko dla Ciebie aniołku (*)

Kolejny rok... Byłabyś już taka duża Zuzanko...

Przytulam

\\\"Niech moje imię będzie wciąż wymawiane, ale tak, jak
było zawsze - zwyczajnie i bez oznak zmieszania.
Życie przecież oznacza to samo, co przedtem, jest tym
samym, czym zawsze było...
Żadna nić nie została przerwana...
Dlaczego więc miałbym być nieobecny w twoich myślach
tylko dlatego, że nie możesz mnie zobaczyć?
Czekam na ciebie bardzo blisko... tuż-tuż...
Po drugiej stronie drogi.
Dzieli nas tylko czas...
Bo ja już doszłam, a ty wciąż jeszcze idziesz...\\\"