Gdy nie zostanie po mnie nic
Oprócz pożółkłej fotografii
Błękitny mnie przywita świt
W miejscu, co nie ma go na mapie

I kiedy sypną na mnie piach
Gdy mnie okryją cztery deski
To pójdę tam, gdzie wiedzie szlak
Na połoniny, na niebieskie

Powiezie mnie błękitny wóz
Ciągnięty przez błękitne konie
Przez świat błękitny będzie wiózł
Aż zaniebieszczy w dali błonie

Od zmartwień wolny i od trosk
Pójdę wygrzewać się na trawie
A czasem gdy mi przyjdzie chęć
Z góry na ziemię się pogapię

Popatrzę jak wśród smukłych malw
Wiatr w przedwieczornej ciszy kona.
Trochę mi tylko będzie żal
Że trawa u was tak zielona.

"Gorzko pachną..."

Gorzko pachną samotną jesienią
te wieczory bez Ciebie umarłe,
kiedy marzę zaplątany w jesień,
kiedy serce mnie dławi pod gardłem.

Kiedy liście żółtawym odblaskiem
spełzną na dół na ściśnięte pięście,
w mgłach daleko zagubiona radość,
w mgłach daleko zagubione szczęście.

Potem noce mnie ciszą umęczą,
myśli spali błyskawicą drżenie,
potem serce mi wydrze przymarłe
jesień w wieczór spłakany wspomnieniem...
Panie Zbyszku... był Pan wspaniały, dziękuje (***)

Kolejna data w historii wyryta,
nazwiska,
których naród nigdy nie zapomni.
Katedry pełne modlitw
zwróconych za dusze tragicznie zmarłych.
Miliony słów,
ku pamięci ofiar tamtego miejsca.
Mnichów tysiące,
w górze czarne wiszą flagi,
jedna intencja
pochód smutnych ludzi prowadzi
na teren,
w którym tragedia odbiła się echem.
Świat cały,
na tle kraju żałobą spowitego
nie różni się.
Wydarzenie, które zamknęło ludziom usta,
a serca otworzyło,
w miejscu, gdzie historia kołem się zatoczyła
po raz kolejny
ten sam naród cierpi po katastrofie,
jakiej świat nie widział.
To tam Polacy, zginęli za Polaków.

Cześć Jego pamięci [*]

Tak strasznie mi przykro i smutno! Łącze sie w bólu z Pana rodziną.

(*)(*)(*)(*)(*)

Jak orzeł co w locie zgasł
dręczona przez ludzi i czas
zraniona do serca serca dwa
ojczyzno ma ojczyzno ma
Zagubiłaś przykazań ślad
zamiast zalet ty uczysz się wad
i już nie wiesz co co dobre co jest złe
Ojczyzno ma


Czy za mało ci było krwi
i tak wiele tak wiele łez wylanych
I już nie wiem czyś jeszcze jest
czyś snem już zapomnianym
Nawet prorok i kapłan dziś
zabłąkani i swoich dróg nie znają
Czy to może mi wszystko się śni czy nowy film znów grają


Zapomniałaś modlitwy słów
nie wiesz w kim masz pokładać nadzieję
Chochoł taniec rozpoczął swój znów
jesienny chłód już wieje
judaszowych srebrników brzęk
za twe dobra i ziemie kochane
lecz od ziemi po stokroć gorsze jest
tysięcy dusz sprzedanie
...śpij w pokoju...

Świat zobaczyć w Ziarenku Piasku
Niebo w Dzikiej Roślinie
Nieskończoność uchwycić w ręku
A Wieczność w godzinie.

Dziękuję... spoczywaj w spokoju (***)