WIKTORIA BUKOWSKA z domu KRAWACKA

Mamo w sercu cię kołyszę
list do ciebie piszę
ciemny jak ta noc

To nieprawda mamo
jutro wyślę list
i będzie mamo tak jak miało być
a ty mamo śpij
jeszcze noc dobrze śpij
o mamo

'(...)bo nie umrze nigdy ten kto trwa w pamięci żywych''

Jasnymi skrzydłami motyla
w świat biegła po kwietnej błoni
całe jej życie to chwila…
lecz jakże długi żal po niej…

Odeszłaś ale w myślach i sercach wszystkich zawsze pozostaniesz

Wszystko można zapomnieć:
szczęście i smutek i łzy,
ale nie można zapomnieć kogoś takiego jak Ty...


Kocham, pamiętam, tęsknię... I nigdy nie przestanę!

Tu jest pamięć i tutaj świeczka.
Tutaj napis i kwiat pozostanie.
Ale zmarły gdzie indziej mieszka
na wieczne odpoczywanie.
(...)
Smutek to jest mrok po zmarłych tu
ale dla nich są wysokie jasne światy.
Zapal świeczkę.
Westchnij.
Pacierz zmów.
Odejdź pełen jasności skrzydlatej.
(J. Kulmowa, "W zaduszki")

Ci, co odchodzą,
Wciąż z nami są.
I żyją sobie
Obok nas.
Patrzą z miłością
Na nasze dni I
Czasem się śmieją
Przez łzy.
Co tu jest jawą, co snem,
Kto tu istnieje, kto nie.
Co tu jest prawdą, co nie,
Po której stronie jest sens.
Bo jeśli tam, to po co jest
Ten nasz świat.?

Kto znał-wspomni , kto kochał nie zapomni.

Człowiek umiera dopiero wtedy,
Kiedy się o nim zapomina.