Tomasz Kowalczyk

„Bo umrzeć
to zbyt mały powód,
żeby przestać kochać.”

światełko urodzinowe [*]

Patrzę na płomień tlący się w zniczu.
Smutek i żal się we mnie budzi.
Spoglądam w niebo i zadaję pytanie:
„Dlaczego Boże, zabierasz dobrych ludzi?”

http://bartoszpodyma.pamietajmy.com.pl/index.php

koledze z podwórka

Śpieszmy się kochać ludzi tak szybko odchodzą
zostaną po nich buty i telefon głuchy
tylko to co nieważne jak krowa się wlecze
najważniejsze tak prędkie że nagle się staje
potem cisza normalna więc całkiem nieznośna
jak czystość urodzona najpro?ciej z rozpaczy
kiedy myślimy o kimś zostając bez niego

Nie bądź pewny że czas masz bo pewność niepewna
zabiera nam wrażliwość tak jak każde szczęście
przychodzi jednocześnie jak patos i humor
jak dwie namiętności wciąż słabsze od jednej
tak szybko stąd odchodzą jak drozd milkną w lipcu
jak dźwięk trochę niezgrabny lub jak suchy ukłon
żeby widzieć naprawdę zamykają oczy
chociaż większym ryzykiem rodzić się niż umrzeć
kochamy wciąż za mało i stale za późno

Nie pisz o tym zbyt często lecz pisz raz na zawsze
a będziesz tak jak delfin łagodny i mocny

Śpieszmy się kochać ludzi tak szybko odchodzą
i ci co nie odchodzą nie zawsze powrócą
i nigdy nie wiadomo mówiąc o miłości
czy pierwsza jest ostatnią czy ostatnia pierwszą

Ks. Jan Twardowski

Co jest najśmieszniejsze w ludziach:
Zawsze myślą na odwrót: spieszy im sie do dorosłości, a potem wzdychają za utraconym dzieciństwem. Tracą zdrowie by zdobyć pieniądze, potem tracą pieniądze by odzyskać zdrowie. Z troską myślą o przyszłości, zapominając o chwili obecnej i w ten sposób nie przeżywają ani teraźniejszości ani przyszłości. Żyją jakby nigdy nie mieli umrzeć, a umierają, jakby nigdy nie żyli.

— Paulo Coelho Być jak płynąca rzeka

"Śpieszmy się kochać ludzi
tak szybko odchodzą,
zostaną po nich buty i telefon głuchy,
tylko to co nieważne, jak krowa się wlecze,
najważniejsze tak prędkie,
że nagle staje......

Kochamy wciąż za mało
i stale za późno...."

**************
"Oto nasz prawdziwy stan;
oto co nas czyni niezdolnymi
i do wiedzy pewnej,
i do zupełnej niewiedzy.
Żeglujemy po szerokim przestworzu,
wciąż niepewni i chwiejni,
popychani od jednego do drugiego krańca.
Czegokolwiek chcielibyście się uczepić,
wraz chwieje się to i oddala;
a jeśli podążamy za tym,
wymyka się, wyślizguje się
i wiekuiście ulata.
Jest to stan naturalny,
najbardziej wszelako przeciwny
naszym skłonnościom;
pałamy aby zbudować na niej wieżę
wznoszącą się w nieskończoność;
ale cały fundament trzaska
i ziemia rozwiera się otchłanią."

(Blaise Pascal)

..........)
........( , )
........|__| ø¤º°`
.....(____)
¤ª“˜¨¨¯¯¨¨˜“ª¤

Na zawsze pozostaniesz w naszych sercach...