Tomasz Gurban

Śmierć jest minimum. Minimum wszystkiego. Podczas tych godzin, gdy jesteś tak blisko drugiej osoby, z dwojga niemal stajecie się jednym... Minimum... Miłość jest śmiercią: śmiercią odrębności, śmiercią dystansu, śmiercią czasu. W trzymaniu się z dziewczyną za ręce najpiękniejsze jest to, że po chwili zapominasz, która ręka jest Twoja. Zapominasz, że są dwie, nie jedna.

,,Może nie wszyscy ludzie muszą być z nami na zawsze.
.Może są w naszym życiu tylko gośćmi.
.Spełniają swoją rolę szybciej niż inni..
.Nie muszą żyć sto lat, by czegoś dokonać.
Robią wszystko błyskawicznie..(..)
To trochę tak, jakby zatrzymali się przy nas na chwilę i coś nam dali,
coś cennego,dobrego, jakąś mądrość;
właśnie po to przybywają na ten świat.(..)
Czegoś nas nauczyli;
kochać,współczuć,rozumieć innych..
.Dali nam to z siebie.
Nauczyli tego wszystkiego, a potem odeszli
.Może po prostu nie musieli przebywać tu dłużej?
.Coś ofiarowali,
a później mogli ruszyć w dalszą drogę...,

,Danielle Steel.

Wiele ludzi wciąż umiera
i życie kończąc do Nieba odchodzi
Ale tam w Niebie żyją dalej
I czują się tam wspaniale
Odeszliście do wieczności
Lecz w naszych sercach pozostaliście
Często Was myślami wspominamy
I mamy nadzieję, że wstawiacie się za Nami
Odeszliście - i tam w Raju się cieszycie
Pewnie z Aniołami rozmawiacie, z Bogiem przebywacie
A trosk z życia ziemskiego już nie pamiętacie
Nawet na Wasze groby, gdzie Was pochowano - nie zważacie !
ŚWIATEŁKO PAMIĘCI [*]

Zawsze pozostaniesz w mojej pamięci:(

.... (*) (*) (*) ....

Tam, za zamkniętymi oczami
Jest naszej wyobraźni kraina.
W niej zapisujemy chwile,
Które świat dla nas zatrzymał.
Zwykłe okruszki życia,
Wrażenia, przeżycia, tęsknoty,
Które nas kiedyś wzruszyły,
By nie zapomnieć o tym...
Czasami w tej krainie
Przepiękne wizje tworzymy.
Tam przebywamy z tymi,
O których już tylko marzymy.

Wspomnienie...
Raj? Tak to chyba raj był właśnie...
Las szepał bajki wam i baśnie, wody szemrały cudne wiersze..
Raj? Tak to chyba raj był właśnie a w nim uczucie szczere pierwsze.
Noc przemierzając aż do świtu tnącego ciemność brzasku mieczem błądziłeś z Sylwią pośród mitów najczulszych wyznań i przyrzeczeń.
Teraz te chwile w dal odeszły, w dal co milami czas wasz mierzy żar wzlotów które gdzieś wam pierzchły, czy dane będzie jeszcze przeżyć.
Sylwia myślami wciąż powraca w sercu snów dawny budząc posmak, a na ulicach skwerach, placach zupełnie inna tańczy wiosna.

Niech ona Sylwuniu zatańczy dla Ciebie..a ukochanego Tomasza noś zawsze głęboko w serduszku.

swiatelko dla Ciebie (*)