Polski satyryk, radiowiec, aktor i autor tekstów piosenek. W 1957 był współzałożycielem i członkiem pierwszej ekipy aktorskiej kabaretu, gdzie debiutował także jako reżyser. Współpracował również z STS-em (od 1962), współtworzył efemeryczny kabaret "Jamnik – pies cynicki" na Uniwersytecie Warszawskim. Występował w kabaretach "Pod Egidą" i w telewizyjnych programach Olgi Lipińskiej (Gallux Show, Właśnie leci kabarecik, Kabaret Olgi Lipińskiej). Wielką popularnością cieszył się w latach 70. XX wieku cykl "wykładów" radiowych z "mniemanologii stosowanej" pt. "O wyższości Świąt Wielkiej Nocy nad Świętami Bożego Narodzenia", a także telewizyjny cykl etiud "Zezem" w reżyserii Janusza Zaorskiego. W swoich felietonach-gawędach Stanisławski obnażał wady narodowe, bezlitośnie wyśmiewał brak kultury, poczucia humoru, alkoholizm i powszechną korupcję.

Po wprowadzeniu stanu wojennego i delegalizacji "Solidarności" nie mógł znaleźć sobie w kraju miejsca. Wyjechał do Chicago, największego skupiska Polonii w USA, gdzie występował na estradzie, w polonijnym radiu i telewizji, wraz z Piotrem K. Domaradzkim i kilkoma innymi osobami wydawał tygodnik "7 dni", prowadził kawiarnię "U Profesora". W tamtym okresie nawiązał współpracę z "Dziennikiem Związkowym", gdzie co tydzień zamieszczał swe felietony, a po powrocie do kraju kontynuował je w cyklu "Z Powiśla do Jackowa", a następnie "Z Mokotowa do Jackowa". Ta współpraca trwała do śmierci. W 2007 roku jego felietony zamieszczał również Najwyższy Czas!.

Eksternistyczny egzamin aktorski zdał za trzecim podejściem, w 1967. Przed kamerą pierwszy raz stanął w maju 1959, zaproszony przez Andrzeja Munka do zagrania roli zastępowego drużyny skautów w "Zezowatym szczęściu". Zagrał około dwudziestu (głównie epizodycznych) ról w polskich filmach i serialach telewizyjnych (m.in. w "Czterdziestolatku" Jerzego Gruzy).

Mieszkał w Warszawie, chociaż wiele lat spędził w Gostyninie. Drugiego imienia Tadeusz zaczął używać dla odróżnienia od filologa Jana Stanisławskiego, autora popularnego słownika polsko-angielskiego. W latach 60. zajmował się także chałupniczym malowaniem tkanin, produkcją zasłon i makat, zdobył nawet państwowe uprawnienia w tym zakresie. Był to sposób na powiększenie dochodów z pracy estradowej.

Odznaczony medalem Gloria Artis z okazji 40-lecia istnienia kabaretu "Pod Egidą".