W przedziwnym mieszkam ogrodzie,
Gdzie żyją kwiaty i dzieci
I gdzie po słońca zachodzie
Uśmiech nam z oczu świeci.

Wodotrysk bije tu dziwny,
Co śpiewa, jak śmiech i łkanie;
Krzew nad nim rośnie oliwny
Cichy jak pojednanie. [*][*][*][*][*][*]

NOC.... pełno gwiazd,a Ciebie już nie ma... NOC.... nie ma już nas,zaznałeś smaku nieba... Nie ma Cię przy mnie, zamknąłeś powieki czy kiedyś Cię spotkam? Odszedłeś na wieki... Twe ciało zmęczone wciąż powtarzało że życie skończone, że nic nie zostało... NOC.... tak pusto tu bez Ciebie... NOC.... ja na Ziemi, a ty w niebie... COŚ.... rozdzieliło nas na wieki... Bo.... Umarłaś.... [*][*][*][*][*][*]

NOC....
pełno gwiazd,a Ciebie już nie ma...
NOC....
nie ma już nas,zaznałeś smaku nieba...

Nie ma Cię przy mnie,
zamknąłeś powieki
czy kiedyś Cię spotkam?
Odszedłeś na wieki...
Twe ciało zmęczone
wciąż powtarzało
że życie skończone,
że nic nie zostało...

NOC....
tak pusto tu bez Ciebie...
NOC....
ja na Ziemi, a ty w niebie...
COŚ....
rozdzieliło nas na wieki...
Bo....
Umarłeś.... [*][*][*][*][*][*]

Tęsknota za tym co było
Za tym co mogło się zdarzyć
Tęsknota za Jej uśmiechem
Za gładkością Jej twarzy
Tęsknota za Jego krokami
Za Jej słowami i głosem
Tęsknota, ta co nie mija
Choć bywa oswojona
Zamknięta w moich myślach
Ukryta w moich ramionach.[*][*][*][*][*][*]

Swiatełko Pamieci [*][*][*}[*}[*}[*]

Mijaja chwile, mijaja dni
zapominasz niby wszystko co bylo
lecz wlasnie teraz powiem Ci
ze wszystko w pamieci utkwilo.
Nie sposob zapomniec wspanialych zdarzen
chwil wspolnie spedzonych w mlodosci
tych co dostarczaly wspanialych wrazen
przepelniajacych uczuciem radosci.
Te chwile na zawsze zostaja
bywajac w zyciu niezapomniane
w myslach sie zapisuja
czesto zostaja wspominiane[*][*][*][*][*][*]

Za tę chwilę pełną śmierci dziwnej,
która w wieczność niezmierną opływa,
za dotknięcie dalekiego żaru,
w którym ogród głęboki omdlewa.
Zmieszały się chwila i wieczność,
kropla morze objęła -
opada cisza słoneczna
w głębinę tego zalewu.

Czyż życie jest falą podziwu, falą wyższą niż śmierć?
Dno ciszy, zatoka zalewu - samotna ludzka pierś.
Stamtąd żeglując w niebo
kiedy wychylisz się z lodu,
miesza się szczebiot
dziecięcy - i podziw. [*][*][*][*][*][*]