Bez Ciebie synku
świat jest ciemny ,szary
i niepotrzebny wcale.
Brak mi ochoty,werwy, wiary
i smutna jestem stale.
Bez Ciebie synku
świat wieczna tęsknota...
przyjdź zmień nasz świat
oddal samotność....

Szymonciu
....zawsze będziemy Cię kochać
i tęsknić za Tobą skarbie...

Tumidajewicz

**************************
_____________((
_____________(,,)
______________ II
____________§§§§§§
______((____ §§§§§§_____))
______(,,)___§§§§§§____(,,)
______ II ___ §§§§§§____ II
____§§§§§§__§§§§§§__§§§§§§

Pamięć o naszych ANIOŁKACH jest jak płomień świecy,nie pozwólmy na to aby zgasł...

Żal i smutek zostawiłeś po Sobie,
ale i w pamięci miliony uśmiechów,
wspomnień i radość,że Byłeś....

Światełko pamięci Aniołku.

Zapach ognia wiatr rozsyła.
Smutne łzy w oku przysyła. Stojąc na cmentarzu.
Kobieta siedzi. Przed nagrobkiem zmarłego.
Kto wie, czy to córka,
czy to miejsce pochówku jej ukochanego.
Siedzi samotna z oczami zaszklonymi.
Upamiętniając czasy, wspomnieniami tak pięknymi.
Pośród tłumów, którzy nie baczą na nią.
Idą dalej grobów szukając.
Zapala znicz, na ławkę siada.
Wzrok wpatrzony w grób, łza jej z policzka spada.
Widać, nie umie się pogodzić z losem.
Jak śmierć przyszła i zabrała jej bliskiego jednym ciosem.
Widać, ze swoim zmarłym rozmawia.
Widać kwiaty na nagrobku co chwilę przestawia.
Siedzi samiutka skulona, malutka.
Obok niej siateczki ze zniczami.
Stoi i wypatruje człowieka swymi oczami.
Wie, że już go nigdy tutaj nie zobaczy.
Siedzi na ławeczce pogrążona w rozpaczy.
Gdy wszyscy gonią, jej w miejscu stanął czas.
Każdy kiedyś umrze, każdy z nas.
Pozostanie nadzieja. Być może, gdzieś tam
zobaczymy się znowu za parę lat.
ŚWIATEŁKA DO NIEBA

Niedzielne światełko Szymku ..*..

"Śmierć wybawia nas od zła tego świata."

Na zawsze w mej pamięci Szymku (*)

Szymonku niedzielne swiatelko mojej pamieci dla Ciebie i wierszyk do poczytania...

"Przystań tu na chwilę.
Wchłoń cmentarną ciszę.
Czy usłyszysz także
to, co ja usłyszę ?
Czy zobaczysz mary
wokoło krążące ?
Wycisz serce swoje
i myśli cierpiące...

Tam na lewo córka
przy Matki swej grobie.
Widzisz ? Płynie ponad
katafalku progiem.
Wyciąga tęsknie dłonie
do główki dziecięcia.
Jeszcze raz ostatni !
Dotknąć ! - Bez szans wzięcia.

W głębi Starzec smutny
snuje widmo swoje...
Nie takim chciał zostać
wzgardzony spokojem.
Rząd lampek przyćmionych
odsłania obrazy.
Obok dusza Dziecka.
Płacze. Nadal marzy.

I nie widać straty
ciała z tego świata.
Jak to Boże robisz,
że to wszystko złatasz ?
O, widmo Dziewczyny !
Czy Anioł ? Czy Zmarła ?
Nadal szuka szczęścia,
choć życia - wyparła.

A przede mną widmo
Ojca, lecz młodszego.
Coś chce mówić do mnie,
lecz nie słyszę jego.
Wyciągam swe dłonie
do drżących, widmowych,
aby ogrzać, przycisnąć,
żarów dać kwantowych.

Wkoło tłum ogromny.
I martwi i żywi.
Złączeni, skupieni -
- i modlitwa z nimi.
Ja wiem, że to chwila...
Ile czasu mamy ?
Tych, co nas odwiedzą
razem powitamy..."

Caluje mamusie ..Renia

Miłej niedzieli dzieci kochane.....przytulam WAS Aniołki :(

•۞•°*”˜ ˜”*°•۞•
``ŚWIATEŁKO``
````PAMIĘCI```
•۞•°*”˜ ˜”*°•۞•
..........[*].........