Szymon Gacioch

Brakuje słów pocieszenia
bo nikt nie pojmie matki cierpienia
rozpacz co serce stale świdruje
jak cierń okala i kolcem kłuje.

Wiosenne światełko pamięci

Niech dobry Bóg zawsze Cię za ręke trzyma...

Smierć
Przychodzisz zawsze tak nagle,
Jak wiatr, co pola przemierza?
Jak jasny promień słońca?,
Jak "amen " na końcu pacierza?.
Przychodzisz po swoje żniwo,
Po szczerość uśmiechu na ustach,
Odbierasz blask naszych źrenic
I czerń malujesz na chustach.
Przychodzisz wziąć miłość i radość,
By w zamian dać niebyt członkom,
By gesty zamienić, skamielić
By żałość tchnąć róży pąkom.
Przychodzisz w świat nienawiści,
Świat bólu, zagłady, uprzedzeń,
Świat, gdzie naukę bezcześci
Nadstan błogiej niewiedzy.
Przychodzisz nie bacząc na imię,
Na oślep kierujesz dłoń swoją.
Odbierasz wielkość dzieciństwa
I świętą matczyną ostoję.
Przychodzisz,
bo chcesz, żeby gest twój
Łzy gorzkie z oczu wycisnął,
By wynaturzył człowieka.
Chcesz, by czar życia prysnął.
Przychodzisz skraść
człowieczeństwo,
A życiu dać smak niewoli,
Bo jakże cieszyć się życiem
Wołając:
"MEMENTO MORI "!

((*)

Pamiętam(*)

Śpij spokojnie aniołku[*]