Stanisław Owczarek

Zapalam znicz i patrzę-
Jak rozpala się płomień,
A razem z tym płomykiem
Przychodzą setki wspomnień…
Maleńki płomyk w zniczu tli się.
Zanim człowiek na wieczność zaśnie,
Tak jak iskra w sercu
Tli się, coraz słabiej, gaśnie…
Każdy znicz na grobie
To jedna dusza, która tęskni.
Wspomnienia, które nosi w sobie
Słowa, które w gardle więzną…
Bliscy odchodzą w pamięci kolejny raz
Na wieczny sen,
Na wieczny czas…
* * * * * * * * * * * * *
Przyślij mi uśmiech z raju w którym jesteś.
Przysnij mi się pewnej nocy gdy na niebie lsnić bedą gwiazdy.
Daj mi siłę, bym mogł budzić się codzień i wypełniać mój dzień wspomnieniami tak, aby nie bolały.
Ustrzeż mnie od złej drogi, bądź przy mnie nie tylko wtedy gdy zwątpię w sens reszty mego życia.
Muszę sam stawić czoła światu, od nowa...
muszę nauczyć sie żyć bez części mnie samego, którą ze sobą zabrałeś.
To wszystko o co Cię proszę.
* * * * * * * * * * * * *
Bardzo mnie zawsze boli, gdy umiera utalentowany człowiek, świat bowiem bardziej ludzi takich potrzebuje niż niebo.
* * * * * * * * * * * * *
http://stanislawowczarek.epitafium.com/