Stanisław Nodzykowski

."Pamiętajmy o tych, co od nas odeszli, byli pośród nas, z nami czas dzielili.
I chociaż dzisiaj ich już z nami nie ma, pamięć po sobie nam pozostawili.
Pamiętajmy o nich, niech żyją w pamięci, będziemy bogatsi o ich obcowanie.
A nasza wędrówka w zaświaty mniej straszna, kiedy wyruszymy bliskim na spotkanie.
Może, gdy w pamięci będą przywołani, popatrzą na nas, ze swoich zaświatów.
Natchną nas myślą doczesnych poczynań, zwiększą naszą wartość o kilka karatów.
Składając wizyty w miejscu ich spoczynku, zapalmy im znicze, by uczcić spotkanie.
Nie wiemy, co dla nich będzie to znaczyło, nam się odświeży życia wspominanie.
Przypomnimy sobie radości doznane, gdy oni z nami wśród żywych bywali.
Powrócą do nas radości minione i więź pogłębi z tymi co zostali..."

Mogiła –
świeca czy znicz,
na tym blacie marmurowym
i pewna zaduma;
Był człowiek ...
Dziś –
pustka po nim została ...

«♥»``````)
«♥»`````(,))
«♥»`````((,))
«♥»````[0000]
«♥»````[0000]
«♥»````[0000]
«♥»```[000000]

ŚWIATEŁKO PAMIĘCI

♥ّۣۜ♥ّۣۜ

Najgłębiej patrzą te oczy,
które najwięcej płakały,
najbardziej kochają te serca,
które najmocniej cierpiały.

Dlaczego życie jest smutne,
pełne rzeki goryczy,
dlaczego, gdy człowiek płacze
nie może dostać słodyczy.

Kiedy zostaje zraniony
serce z bólu się kruszy,
czy nie byłoby lepiej,
gdyby zachował go w duszy.

Dlaczego pragniemy miłości,
gdy ona tak mocno boli,
a żadne głębokie cierpienie
tak szybko się nie zagoi.

Dlaczego świat jest bolesny,
przez kogo został tak zbudowany,
kto kazał nam w nim żyć
i topić bolesne rany.

To wszystko jak bańka mydlana
jedną chwilę trwa,
gdy się obudzisz
ona boleśnie pryska.

Dlatego trudno zrozumieć
sens naszego istnienia,
skoro po każdym cierpieniu
zostają bolesne - wspomnienia...