♥``````
♥```````)
♥```````((
♥``````(?))
♥``````((?)
♥`````(((?))
♥```` ♣♣♣♣`
♥````[இ.இ]`
♥````[இ.இ]`
♥````[இ.இ]`
♥````[இ.இ]`
♥````[இ.இ]`
♥````[இ.இ]`
♥```*~*~*~*
ŚWIATEŁKO PAMIĘCI


MIJA ROK, KOLEJNY ROK........

Dla tych, którzy odeszli, zostawili po sobie pustkę, żal i puste miejsca przy rodzinnym, noworocznym stole.
Dla tych, którzy nie wrócą już nigdy.bo stamtąd, gdzie są powrotu nie ma.

ZAPALAM ŚWIATEŁKA , ABY W NOWYM ROKU PALIŁY SIĘ JASNYM PŁOMIENIEM NA ZNAK NASZEJ PAMIĘCI.

Rodzinie najserdeczniejsze życzenia NOWOROCZNE.

A nadzieja znów wstąpi w nas.
Nieobecnych pojawią sie cienie.
Uwierzymy kolejny raz,
W jeszcze jedno Boże Narodzenie.
I choć przygasł świąteczny gwar,
Bo zabrakło znów czyjegoś głosu,
Przyjdź tu do nas i z nami trwaj,
Wbrew tak zwanej ironii losu.

ŚWIATEŁKA PAMIĘCI W TEN ŚWIATECZNY CZAS.

Oddajmy sobie serca
Uciśmy w sobie złość
I nie wierzmy tym którzy mówią:
Miłość kiedyś się kończy

Jak ptak frunie przez świat
Wiatr niech rozwiewa włosy nam
I pamiętajmy, że tylko jeden raz...

Tylko jeden raz odwiedzamy świat...

PAMIĘTAJMY, O TYCH CO ODESZLI
BYLI POŚRÓD NAS, Z NAMI CZAS DZIELILI
I CHOCIAŻ JUŻ DZIŚ NIE MA ICH Z NAMI
PAMIĘĆ PO SOBIE ZOSTAWILI.


ŚWIATEŁKA PAMIĘCI - SPOCZYWAJ W SPOKOJU

Kolejna jesień
niesie wspomnienia
choć trochę już
jakby we mgle.
Kolorami przywoła
chwile upojenia
które ukrywam
i śnię.
Tęsknię
za jesienią złocistą
w niej
najpiękniejsze dni.
Tęsknię
za jesienią mi bliską
w objęciach jesieni
my.
A kiedy jesień
odejdzie w mrok
pajęczyną
osnuje się las
będę czekać
następny rok
na chwile wspomnień
które łączą nas.

Zaduszki
"kręte alejki wiodące przez ziemię
znaczone krzyżami
poświata płomieni wypełnia
ogrom ciemności
i cisza zmieszana z zadumą
otwiera jak klucz grobowe milczenie
spotkanie dwóch światów,
które są tak odległe
jednak bliskie bo związane
z człowiekiem
to życie
to jedność
to Zaduszki.

ŚWIATEŁKA DO NIEBA

Tańcują wspomnienia
Na zimnym marmurze
Płomieniem świecy przywołane
Nie pozwalają zapomnieć
Gorącem serc ogrzane.

SPOCZYWAJ W SPOKOJU

Smutny jest schyłek roku w mgieł pomroce,
Gdy wiatr jesienny zwiędłym liściem miota!
Ostatnie kwiaty, ostatnie owoce
Strąca i grzebie pod całunem błota.

Zamknięta Księga Życia
Nic w niej już nie dopisze
z tą księgą przed stwórcą staje
i błagam o zmiłowanie