Sławek Pahlke

Żal

Żal że się za mało kochało
że się myślało o sobie
że się już nie zdążyło
że było za późno

choćby się teraz pobiegło
w przedpokoju szurało
niosło serce osobne
w telefonie szukało
słuchem szerszym od słowa

choćby się spokorniało
głupią minę stroiło
jak lew na muszce

choćby się chciało ostrzec
że pogoda niestała
bo tęcza zbyt czerwona
a sól zwilgotniała

choćby się chciało pomóc
własną gębą podmuchać
w rosół za słony

wszystko już potem za mało
choćby się łzy wypłakało
nagie niepewne

Jan Twardowski

(*)(*)(*)

Zostanie pusta marynarka i krawat
związany wokół
urojonej szyi
nieład na stole
to pióro
które już nikogo nie zwabi
butelka z której się sączy
niespełnione zamiary
i niedopałki szkodliwych papierosów samotności
przybrudzona miłość
którą nosiłeś na co dzień
i rozmieniona na drobne
brzęcząca moneta chwil

Pamiętam Pana, Sławku
to dobra i serdeczna pamięć
spotkaliśmy się zaledwie kilka razy, nawet nie zdążyliśmy przejsć na ty. Pamiętam jak namawiałem Pana aby został Pan moim współpracownikiem. Z jaką klasą Pan odmówilł. do dzisiaj mam wrazenie ze "otoczenie" i tak za mało Pana doceniało.
Człowieku, dzwigałeś taką masę pozytywnych cech...jak niewielu jest dzisiaj takich ludzi...

Śniłeś mi się dzisiaj... ostatnio rzadko odwiedzasz mnie we śnie... Tęsknię...

kolejny miesiąc minął bez Ciebie... tęsknię...(*)(*)(*)

Jesień nadeszła, zimna i deszczowa, jest po Koźlakach, już dziewiątych, a Pszeniczniak dostał nagrodę... Jak bardzo żal, że dzieje się to wszystko bez Twojego udziału... Czasem tak strasznie tęsknię, że brakuje tchu... (*)(*)(*)

minął 50-ty miesiąc bez Ciebie... jesień nadchodzi, jeszcze zaraz Koźlaki już 9-te, a tylko co były pierwsze i tyle radości i śmiechu... pamiętaj o pogodzie w tym dniu... czasem tak bardzo ściska tęsknota, że aż boli... (*)(*)(*)