Sebastian Kosowski

SPOCZYWAJ W POKOJU (*)

Tych, których kochamy – odchodzą…
odchodzą… a My – cierpimy…
nie liczymy łez… one same spadają…
nasze serce rozrywa ból…
na który lekarstwem jest zapomnienie…
lecz ono…
nie przychodzi zbyt szybko –
albo wcale…
Chociaż inni mówią : „ życie toczy się dalej…
chociaż odeszli – zostali inni „ …
- by wypełnić to, czego nie zdążyli …

Tych, których kochamy – odchodzą…
… a My – My żyjemy dalej…
Jak długo ? - to tylko wie Bóg…
… jednak Ci , którzy zostali –
nie wiedzą jak cenne jest życie…
a przecież jest to nasz najcenniejszy skarb,
który powinniśmy chronić od złego…
o który powinniśmy dbać…

Tych, których kochamy – odchodzą…
… łzy spadają… serce boli…
a czas… czas podobno goi rany…
lecz… czy wszystkie?
NIE ! …
Gdzieś głęboko, na dnie serca
zawsze będzie z nami osoba,
którą kochaliśmy…

… i nadal ich kochamy
ŚPIJ SPOKOJNIE ANIELE [*]

(*)

Bóg rozejrzał się po swoim ogrodzie i zobaczył puste miejsce.
Spojrzał w dół z nieba i zobaczył Twoją uśmiechniętą twarz.
Położył Swoje ramiona wokół Ciebie i wyszeptał
- Chodź odpocząć
- Jego ogród musi być piękny , On wybiera tylko to co najlepsze.*:)))[*]

Najsmutniejsze są łzy,
wypłakane z tęsknoty,
i zakochane marzenia pośród bezgwiezdnej nocy ...

Najsmutniejsze są wspomnienia,
które zadają okropny ból,
Najsmutniejsze jest własne serce
gdy cichutko woła ...
"wróć" .

Smutne są słowa, gdy giną bez
końca. Smutna jest miłość,
gdy ból się uśmiecha. Smutne
są oczy, gdy nienawidzą słońca.
Smutne jest serce, gdy tęskni
do Ciebie bez końca...

Śpij w spokoju [*]

spoczywaj w pokoju
[*]